توسل به حضرت زينب (ع) جهت تعجيل در فرج

در تشرف آقا شيخ حسن سامرايي (ره) در سرداب مقدس، حضرت فرمودند: «به شيعيان و دوستان ما بگوييد كه خدا را قسم دهند به حق عمه ام حضرت زينب (ع) كه فرج مرا نزديك گرداند.» (3)

ولايت حضرت علي (ع)

در تشرف مرحوم علي بغدادي (ره) در مسير كاظمين، ايشان پرسش هايي را از محضر امام زمان (ع) مي پرسد از جمله مي گويد:

پرسيدم: «روزي نزد مرحوم شيخ عبدالرزاق كه مدرس حوزه بود، رفتم. شنيدم كه بر روي منبر مي گفت: كسي كه در طول عمر خود روزها روزه باشد و شب ها را به عبادت به سر برد و چهل حج عمره بجاي بجاي آورد و در ميان صفا و مروه بميرد ولي از دوستداران و محبان و مواليان اميرالمؤمنين (ع) نباشد براي او چيزي محسوب نمي شود.» امام زمان (ع) فرمودند: «آري والله براي او چيزي نيست.»

توجه به آن حضرت همراه با محبت

امام زمان (ع) در توقيع شريفي خطاب به شيعيان مي فرمايند: «توجه خود را همراه با محبت و دوستي به سوي ما قرار دهيد و در مسير دستورات روشن و قطعي دين حركت كنيد كه همانا من براي شما خيرخواهي مي كنم و خداوند گواه است بر من و شما و اگر نبود علاقه ما به نيكو بودن شما و رحمت و مهربانيمان بر شما، به سخن گفتن با شما نمي پرداختيم.»(2)

پرهيز از افراط و تفريط:

امام زمام (عج) در توقيعي مي فرمايند:

«تقوا پيشه كنيد، تسليم ما باشيد و كار را به ما واگذاريد كه بر ماست شما را از سرچشمه سيراب بيرون آوريم چنانكه بردن شما به سرچشمه از سوي ما بود ... به سمت راست ميل نكنيد و به سوي چپ نيز منحرف نشويد.» (1)

هركه راه ما را بپيمايد بما برسد و هركس به راه ديگر رود غرق شود.

رسول اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم):
هرگروهي كه در مجلسي جمع شوند و در آن مجلس ياد خدا نكنند و صلوات بر پيغمبر خود نفرستند، آن مجلس حسرت و وبال است بر ايشان در روز قيامت.

امام صادق(عليه السلام):
حق تعالي ميفرمايد:هركه ياد كند مرا در جمعي از مومنان، من او را ياد كنم در مجمع ملائكه.

امام محمد باقر(عليه السلام):
نوشته است در توراتي كه تغيير نيافته است كه حضرت موسي از پروردگار خود سوال كرد: خداوندا مجلسي چند بر من مي گذرد كه تو را عزيزتر و جليل تر مي دانم از اينكه تو را در آن مجلس ياد كنم. حق تعالي در جواب فرمودند: يا موسي، بردن نام من و يادِ من نمودن در همه حال نيكوست.


منبع: كتاب آيين زندگي مومنين (خلاصه حلية المتقين نوشته علامه مجلسي) ص 242و243

در وصيت نامه موسي بن جعفر (ع) به هُشام مذكور است كه حسين بن علي (ع) فرمود : همگي آنچه خورشيد بر آن تابيده در مشرق و مغرب زمين ، درياها و بيابانها ، زمينهاي هموار و كوهها ، نزديكي از دوستان خدا و اهل معرفت و شناسائي به حق خداوند مانند گذشتن سايه ديواري است ( همانطوريكه سايه ديوار بي اهميت و بي ارزش است دنيا و آنچه در اوست نزد اولياء خدا مانند آن است ) پس از آن فرمود : آيا آزادمردي نيست كه اين دنياي بي ارزش و ناچيز را ( كه باقيمانده پيشينيان است ) براي اهل دنيا بگذارد و از آن بگذرد ؛ هيچ چيز بهاي جانهاي شما جز بهشت نيست ، پس جانهاي خود را جز در برابر بهشت به چيزي نفروشيد ، براي هركس از خدا به داشتن دنيا خشنود شود ، به چيزي نا قابلخشنود شده است.   انوارالبهيه { از تاليفات حاج شيخ عباس قمي رضوان الله عليه )  صفحه 91

حضرت امام حسين (ع) فرمود : شما را به پرهيزكاري خداوند توصيه ميكنم و از انتقام او مي ترسانم و علامات هدايت او را افراشته مي داريم ، گويا آن امر ترسناك ( يعني مرگ ) با هولناكي و سختي و نامطبوعي خود نزديك شده و با جان شما در آويخته و ميان شما و اعمالتان حائل گرديده است ، بنابراين از سلامتي تن و باقيمانده عمر استفاده نموده به كارهاي شايسته مبادرت كنيد ، زيرا شما همواره در مسير حوادث مرگ هستيد { مانند آن درختيكه كه در دامنه كوه قرار گرفته و محل حوادث و سيل ميباشد } ناگهان مرگ شما را از روي زمين به زير آن انتقال مي دهد و از بالا به پائين ميكشاند و از دلبستگيها و اُنسها به جانب وحشتها رهبري ميكند و از روحانيت و روشني به تاريكي سوق داده و از جايگاه وسيع به محل تنگ مي برد ، شما را به جائي مي كشاند كه ديدار دوستان و عيادت بيماران غير ممكن و فرياد درماندگان به جائي نمي رسد ، خداوند ما و شما را بر سختيهاي چنين روزي ياري فرمايد و از عِقاب خويش نجات بخشد و ثواب جزيل خود را بر ما و شما لازم شمارد و عطا كند ، اي بندگان خدا ، اگر پايان كار و انتهاي زندگي شما مرگ باشد ، براي انسان كافي است شغلي كه به وسيله آن اندوه خود را زائل سازد و دلبستگي به دنيا را از ياد او ببرد و بيشتر همتش مصروف خلاصي و نجات از دنيا باشد ، زيرا انسان پس از اين گروگان كارهاي خويش است و براي حساب آن بازداشت خواهد شد و در آن هنگام ياوري ندارد كه مُمانعت از حساب او كند و پشتيباني ندارد كه بيچارگي را از او دور سازد و در اين روز ( يعني روز قيامت ) براي كسي كه در دنيا ايمان نياورده ، ايمان آوردن سودي ندارد و ( براي كسي كه در دنيا مومن بوده ) ولي كار خيري نكرده ، كار خير بي فائده است ، بگو در انتظار چنين روزي باشيد ، ما در انتظار هستيم ؛ شما را وصيت مي كنم به تقوا و پرهيزكاري خدا ، زيرا خداوند ضمانت فرموده كه هركس پرهيزكاري او را پيشه خود سازد انتقال دهد او را از آنچه دوست ندارد به آنچه دوست دارد و از جائيكه باور نمي كند او را روزي دهد ، بيدار باش مبادا از كساني باشي كه بر بندگان به واسطه گناهان آنها مي ترسند ولي از عقوبت گناه خود نمي انديشند و ايمنند ، همانا به حيله و خُدعه نمي توان از خدا بهشت گرفت و نمي توان به نعمت هاي خدا نائل شد مگر به طاعت و فرمانبرداري او ؛ انشاء الله.  انوارالبهيه { از تاليفات حاج شيخ عباس قمي رضوان الله عليه )  صفحه 90

.هركه راه ما را بپيمايد بما برسد و هركس به راه ديگر رود غرق شود.

.غلو كنندگان(گزافگويان) بايد به ما برگردند و مقصراني هم كه در حق ما كوتاه آمده اند بايد به ما ملحق شوند.

.سر فاش كن و شتابزده نباشيد.     

اگر حديثي از قول ما شنيديد كه تفسيرش را نفهميديد به ما برگردانيد و منكر نشويد توقف كنيد و تسليم باشيد تا وقتي كه مطلب روشن شود.

.از سگ فاصله بگيريد اگر تصادفا با آن تماس پيدا كرديد اگر با رطوبت بود جامه را بشوييد و اگر خشك بوده آب بر آن بپاشيد. 

هر كس به نظر خود تكيه كند، هلاك مي شود؛

و هركس با مردان بزرگ مشورت كند،

در عقل و دانش آنان شريك خواهد شد

.(زيرا او نيز از انديشه آنان بهره مند گشته است.

كسي كه نزديكانش او را رها سازند

آنها كه دورند او را مي برند;

240.كودكان را در هشت سالگي به نماز واداريد و آداب نماز را به آنان بياموزيد.

.كودكان را در هشت سالگي به نماز واداريد و آداب نماز را به آنان بياموزيد.

وقت ورود به خانه قل هوالله بخوانيد كه فقر را برطرف ميكند.

.هنگام ورود به خانه به اهل آن سلام كنيد بگوئيد : السلام عليكم اگر اهلي نداشت بگوئيد : السلام علينا من ربنا.     

رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايند:

اى على از صفات مؤمن است

كه هميشه در حال فكر و انديشه است

و آشكارا به ذكر خداوند مشغول گردد

و در اعمال خود خالص باشد.

علمش زياد و حلمش بسيار باشد،

 در منازعه با خوش زبانى برخورد كند

و حسن بيان را از دست ندهد،

 با مراجعه‏كنندگان خوش رفتارى نمايد،

دريادل باشد

و از مراجعه‏كنندگان خسته نگردد

و خود را برتر از ديگران نداند

و خويشتن را كوچك بشمارد

اگر مى‏خندد بايد از خنديدن بلند خوددارى كند

و فقط تبسم نمايد،

و اگر در جايى و اجتماعى شركت مى‏كند بايد قصدش ياد گرفتن باشد،

غافلان را به ياد خداوند بياورد،

 و جاهلان را دانش بياموزد

، اگر كسى او را آزار داد در صدد آزار او نباشد.

در صورتى كه مطلبى را نمى‏فهمد و يا به او مربوط نيست در آن شركت نكند،

مصيبت ديدگان را سرزنش نكند،

از احدى غيبت نكند،

از محرمات دورى گزيند،

در شبهات وارد نشود،

به مردم سود برساند و بخشنده باشد

، آزارش به‏ كسى نرسد،

 و از غريبان دلجوئى كند ويتيمان را پدرى نمايد.

از حق جدا نشويد از ولايت اهل حق دست نكشيد هر كه بجاي ما امام ديگري انتخاب كند هلاك شود و دنيا را هم از دست دهد و بميرد.

236.بدانيد كه خداي متعال مردم متلون و بوقلمون صفت را دوست ندارد.

حضرت صادق (ع) فرمود : بين سلمان فارسي و مردي نزاعي روي داد ، آن مرد به سلمان گفت : تو كه هستي و چه قدرتي داري ؟ سلمان گفت : اما اول زندگي من و تو يك نطفه بيش نيست ، در پايان زندگي هم مرداري گنديده خواهيم بود ، روز قيامت كه ترازوها نصب گردند هركس اعمال خيرش سنگين شد او بزرگوار است ، و هركس كارهاي شرش سنگين گرديد او پست خواهد شد.  كِتابُ المَواعِظ شيخ صدوق صفحه 99

امام صادق (ع) روايت كرده كه حضرت رسول (ص) فرمود : خداوند متعال ميفرمايد : هر بنده كه از من اطاعت كند او را به غير خود واگذار نمي كنم ، و هر بنده كه معصيت كند او را به خودش واگذار ميكنم و باكي هم ندارم وي به هرجا ميخواهد برود و هلاك گردد. حضرت رسول (ص) فرمود : خداوند ميفرمايد : هركس از بندگاني كه مرا مي شناسد نافرماني مرا انجام دهد مسلط خواهم كرد بر او يكي از بندگاني كه مرا نمي شناسد.   كِتابُ المَواعِظ شيخ صدوق صفحه 97

إذا قَام المُصَلِّي إلَي الصَّلاة، نَزَلَت عَلَيه  الرَّحمَة مِن أعنَانِ السَّماء إلي أعنانِ الأرضِ و حُفَّت بِه المَلائِكة  و نَاداهُ مَلَكٌ لَو يَعلَم هَذا المُصَلِّي مَا فِي الصَّلاة مَا  انفّتَل

هنگامي كه انسان به نماز ايستد، رحمت خدا ازآسمان بر او  نازل مي شود و ملائكه اطرافش را احاطه كرده و فرشته اي مي گويد: اگراين  نمازگزار ارزش  نماز را مي دانست هيچ گاه از نماز منصرف نمي شد.

اصول كافي، ج 3، ص256

 2. إنَّ طَاعَةُ الله خِدمَتُه فِي الأرضِ فَلَيس شَيءٌ مِن  خِدمِته يَعدِلُ الصَّلاة

 پيروي و اطاعت از پروردگار، خدمت  كردن به او در زمين است و هيچ چيز در خدمت به پروردگار معادل نماز نيست.

235.پس از مرگ من از دست منكران حق و دشمنان و ثروت اندوزاني كه حق خدا را سبك شمردند كارهاي ناشايسته و ناپسندي ببينيد كه تمناي مرگ كنيد چنان نا امني ايجاد شود كه جانها در خطر افتد در ان دوران به ريسمان الهي چنگ (قرآن) چنگ بزنيد متفرق نشويد و صبر و نماز و تقيه را از دست ندهيد.

خشم و غضب
مؤمن كسي است كه بهنگام خشم از حقيقت دور نمي افتد و اگر خشنود و راضي است در باطل وارد نمي شود .
خشم كليد هر بدي است.
خشم دل شخص حكيم را تباه مي سازد .

هر كه جلوي خشم خود را نگيرد مالك عقل خويش نيست

امام صادق (ع) روايت كرده كه حضرت رسول (ص) فرمود : خداوند متعال ميفرمايد : هر بنده كه از من اطاعت كند او را به غير خود واگذار نمي كنم ، و هر بنده كه معصيت كند او را به خودش واگذار ميكنم و باكي هم ندارم وي به هرجا ميخواهد برود و هلاك گردد. حضرت رسول (ص) فرمود : خداوند ميفرمايد : هركس از بندگاني كه مرا مي شناسد نافرماني مرا انجام دهد مسلط خواهم كرد بر او يكي از بندگاني كه مرا نمي شناسد.   كِتابُ المَواعِظ شيخ صدوق صفحه 97