معرفی وبلاگ
فعالییت سازمان زنان انقلاب اسلامی در پی انسجام و هماهنگی و شناسایی زنان فعال منطقه بسته به مهارت و توانمندیی انها در جهت رفع نیازمندرهای زنان ان منطقه . خواهرم بسته به نیاز فکری و روحی و مادی خود با ما هم سخن شو بهترین خوبی ها نزد زنان است امام صادق(ع) باهم شویم ،یکی شویم درمانی برای دردی شویم ............ آن لحظه اي كه زن در خانه خود مي ماند و (به امورزندگي و تربيت فرزند مي پردازد)به خدا نزديكتر است.حضرت زهرا (س)
صفحه ها
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 2066545
تعداد نوشته ها : 1572
تعداد نظرات : 178
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
اعمال عيد غدير


فضيلت اين روز:
روز هيجدهم ذى
الحجّه، يادآور روز مهمّى در تاريخ است. روزى است كه رسول خدا(صلى الله
عليه وآله) پس از انجام حج در سال دهم هجرى به هنگام مراجعت به مدينه، مردم
را در وادى «غدير» جمع كرد و فرمان خدا يعنى نصب على(عليه السلام) به
امامت و ولايت بر امّت را به آنان ابلاغ كرد. و آن جا بود كه آيه
(اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُم، وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ
نِعْمَتى، وَ رَضيتُ لَكُمُ الاْسْلامَ دِيناً)(1) نازل شد. و خداوند با
برگزيدن على(عليه السلام) به امامت امّت، دين اسلام را كامل گردانيد و
دشمنان را نااميد و مأيوس ساخت. اين روز را بايد به حق از عظيم ترين اعياد
ناميد، همان گونه كه در روايات بر اهمّيّت فراوان اين روز و برترى آن بر
ساير اعياد تأكيد شده است.
در روايتى از امام رضا(عليه السلام) مى
خوانيم كه فرمود: «روز قيامت، چهار روز را كه زينت بسته اند به نزد عرش
الهى آورند: روز عيد اضحى (قربان) روز عيد فطر، روز جمعه و روز عيد غدير.
ولى در آن ميان، روز عيد غدير، از نظر زيبايى، مانند ماه است ميان
ستارگان».(2)
در همان روايت، از اين روز، به عنوان «عيد اكبر» ياد شده
است; روزى كه گناهان شيعيان (توبه كار) امير مؤمنان(عليه السلام) بخشيده مى
شود و اين روز، روز شادى و سرور است، روزى است كه در آن تبسّم بر چهره
مؤمنان نقش مى بندد.(3)
در روايت ديگرى آمده است كه از امام صادق(عليه
السلام) پرسيدند: آيا براى مسلمانان غير از عيد فطر و عيد اضحى (قربان) عيد
ديگرى نيز وجود دارد؟ فرمود: آرى. عيدى كه از آن دو روز، باعظمت تر و
شريفتر است، و آن روزى است كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، على(عليه
السلام) را براى امامت امّت نصب فرمود و در روايت ديگر فرمود: آن روز
هيجدهم ذى الحجّه است.(4)
بهر حال، شايسته است در اين روز مسلمانان با
تشكيل مجالس جشن و سرور و مديحه سرايى و سخنرانى درباره روز عيد غدير و
مسأله امامت امّت و مناقب و فضايل امير مؤمنان(عليه السلام)، آن را گرامى
بدارند و فرزندان و جوانان و نوجوانان خود را با مسأله ولايت امير مؤمنان
على(عليه السلام) و منابع آن از كتاب و سنّت و تاريخ آشناتر سازند.

اعمال روز عيد غدير:
براى اين روز اعمال متعدّدى روايت شده است:

روزه گرفتن است كه در روايتى از امام صادق(عليه السلام) روزه در چنين روزى
برابر روزه شصت ماه شمرده شده! و در روايتى روزه روز غدير خم كفّاره شصت
سال است.(5)
2ـ مرحوم «شيخ كفعمى» در «بلدالامين» غسل اين روز را مستحب دانسته است.(6)
3ـ احسان و نيكى به برادران مؤمن.
در
روايتى از امام صادق(عليه السلام) آمده است كه فرمود: اين روز، روز عبادت
است و روز اطعام و نيكى كردن و احسان به برادران دينى است.(7)
در روايت
ديگرى امام رضا(عليه السلام) فرمود: كسى كه در اين روز، به خانواده و
برادران مؤمن خود، توسعه در رزق و بخششها و انفاق ها دهد خداوند روزى او را
زياد مى گرداند.(8)
4ـ زيارت امير مؤمنان على(عليه السلام) در اين روز بسيار بافضيلت است.
در
روايتى از ابن ابى نصر (يكى از ياران برجسته امام رضا(عليه السلام)) نقل
شده است كه حضرت به وى فرمود: هرجا كه هستى سعى كن در روز عيد غدير، خود را
به كنار قبر مطهّر اميرمؤمنان(عليه السلام)
برسانى، چراكه در اين روز
خداوند گناهان بسيارى از مردان و زنان مسلمان را مى بخشد و دو برابر كسانى
كه خداوند آنها را در ماه رمضان و شب قدر و شب عيد فطر از دوزخ آزاد مى
كند، در چنين روزى از آتش جهنّم رهايى مى دهد!(9)
براى امير
مؤمنان(عليه السلام) در اين روز زيارت هايى نقل شده است كه معروفترين آن،
زيارت معروف «امين الله» است كه در بخش زيارات (صفحه 260) گذشت و مى توان
آن را از نزديك و يا از راه دور، خطاب به اميرمؤمنان(عليه السلام) خواند و
همچنين زيارت مخصوصه اميرمؤمنان در روز عيد غدير كه در صفحه 280 گذشت.

امام رضا(عليه السلام) فرمود: در چنين روزى كه روز عيد و تبريك گفتن به
يكديگر است، مناسب است مؤمنان وقتى به يكديگر مى رسند اين جملات را
بگويند:

اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى جَعَلَنا مِنَ الْمُتَمَسِّكينَ بِوِلايَةِ اَميرِالْمُؤْمِنينَ وَالاَْئِمَّةِ

ستايش خاص خدايى است كه قرار داد ما را از تمسك جويان به ولايت اميرمؤمنان و ساير امامان

جمعه دوازدهم 8 1391 1:29

 

 

                  نماز عيد قربان امروز در دانشگاه تهران برگزار شد

دسته ها : ذي الحجه
جمعه پنجم 8 1391 8:35
شبي كه درهاي آسمان باز است
اعمال شب و روز عيد قربان

عيد قربان، تجلي بارزترين نماد و نمود بندگي در ساحت قدسي يار و جلوه تام و تمام عبوديت در محضر ديدار است.



به نقل از خبرگزاري حوزه، عيد قربان، تجلي بارزترين نماد و نمود بندگي در ساحت قدسي يار و جلوه تام و تمام عبوديت در محضر ديدار است. ابراهيم عشق, اسماعيل نفس را در مسلخ دلدادگي به شوق وصل او به تيغِ سپرد و از امتزاج شور و شعور و عشق، نهال ايمان بر‌كشيد و ابراهيم به راستي و درستي پدر ايمان نام گرفت عيد قربان مصاف ناخداي دل با شيطان نفس است كه در تارك طلايه درخشانش نام همه بندگان صالح حضرت عشق مي‌درخشد و نام ابراهيم، كه پدر ايمان است.


مبارك باد بر همگان عيد سعيد قربان.
شب دهم ماه ذي‌الحجه از شب‌هاي متبرك و از جمله چهار شبى است كه احياى آن مستحب است‏.
درهاى آسمان در اين شب باز است، شب زيارت امام حسين عليه السلام سنت است و خواندن دعاى يا دائم الفضل على البرية كه دراعمال شب جمعه وارد شده است مورد تاكيد مي باشد.‏

*روز به مسلخ بردن نفس
روز عيد قربان روز بسيار شريفى است و اعمالي براي آن وارد شده است :‏
*انجام غسل مستحب است‏ و بعضى از علما آن را واجب دانسته‏ اند.

*نماز عيد است‏ به همان نحوي كه در عيد فطر بيان شده است ولي در اين روز مستحب است كه بعد از نماز از گوشت قربانى شود خورده شود.
بهترين دعاهاى اين روز دعاى چهل و هشتم صحيفه كامله سجاديه مي‌باشد كه متن دعا در ذيل مي‌آيد:
اللّهُمّ هَذَا يَوْمٌ مُبَارَكٌ مَيْمُونٌ، وَ الْمُسْلِمُونَ فِيهِ مُجْتَمِعُونَ فِي أَقْطَارِ أَرْضِكَ، يَشْهَدُ السّائِلُ مِنْهُمْ وَ الطّالِبُ وَ الرّاغِبُ وَ الرّاهِبُ وَ أَنْتَ النّاظِرُ فِي حَوَائِجِهِمْ،
فَأَسْأَلُكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ هَوَانِ مَا سَأَلْتُكَ عَلَيْكَ أَنْ تُصَلّيَ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ.
وَ أَسْأَلُكَ اللّهُمّ رَبّنَا بِأَنّ لَكَ الْمُلْكَ، وَ لَكَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنّانُ الْمَنّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، بَدِيعُ السّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ،
مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدّنْيَا وَ الْ‏آخِرَةِ أَنْ تُوَفّرَ حَظّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ.
وَ أَسْأَلُكَ اللّهُمّ بِأَنّ لَكَ الْمُلْكَ وَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلّيَ عَلَى مُحَمّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ،
وَ عَلَى آلِ مُحَمّدٍ الْأَبْرَارِ الطّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ صَلَاةً لَا يَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلّا أَنْتَ،
وَ أَنْ تُشْرِكَنَا فِي صَالِحِ مَنْ دَعَاكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ، يَا رَبّ الْعَالَمِينَ، وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لَهُمْ، إِنّكَ عَلَى كُلّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.
اللّهُمّ إِلَيْكَ تَعَمّدْتُ بِحَاجَتِي، وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي وَ مَسْكَنَتِي، وَ إِنّي بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنّي بِعَمَلِي، وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي،
فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ تَوَلّ قَضَاءَ كُلّ حَاجَةٍ هِيَ لِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهَا، وَ تَيْسِيرِ ذَلِكَ عَلَيْكَ، وَ بِفَقْرِي إِلَيْكَ،
وَ غِنَاكَ عَنّي، فَإِنّي لَمْ أُصِبْ خَيْراً قَطّ إِلّا مِنْكَ، وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنّي سُوءاً قَطّ أَحَدٌ غَيْرُكَ، وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ سِوَاكَ.
اللّهُمّ مَنْ تَهَيّأَ وَ تَعَبّأَ وَ أَعَدّ وَ اسْتَعَدّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ طَلَبَ نَيْلِهِ وَ جَائِزَتِهِ، فَإِلَيْكَ يَا مَوْلَايَ كَانَتِ الْيَوْمَ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نَيْلِكَ وَ جَائِزَتِكَ.
اللّهُمّ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ لَا تُخَيّبِ الْيَوْمَ ذَلِكَ مِنْ رَجَائِي، يَا مَنْ لَا يُحْفِيهِ سَائِلٌ وَ لَا يَنْقُصُهُ نَائِلٌ،
فَإِنّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً مِنّي بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدّمْتُهُ، وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلّا شَفَاعَةَ مُحَمّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ سَلَامُكَ.
أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَ الْإِسَاءَةِ إِلَى نَفْسِي، أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِينَ، ثُمّ لَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ.
فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ، وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ، يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ، يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ وَ عُدْ عَلَيّ بِرَحْمَتِكَ وَ تَعَطّفْ عَلَيّ بِفَضْلِكَ وَ تَوَسّعْ عَلَيّ بِمَغْفِرَتِكَ.
اللّهُمّ إِنّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِي الدّرَجَةِ الرّفِيعَةِ الّتِي اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدّرُ لِذَلِكَ، لَا يُغَالَبُ أَمْرُكَ، وَ لَا يُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِيرِكَ‏
كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنّى شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَيْرُ مُتّهَمٍ عَلَى خَلْقِكَ وَ لَا لِإِرَادَتِكَ حَتّى عَادَ صِفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِينَ مَقْهُورِينَ مُبْتَزّينَ،
يَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدّلًا، وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِيّكَ مَتْرُوكَةً.
اللّهُمّ الْعَنْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْأَوّلِينَ وَ الْ‏آخِرِينَ، وَ مَنْ رَضِيَ بِفِعَالِهِمْ وَ أَشْيَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ.
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، إِنّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، كَصَلَوَاتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ تَحِيّاتِكَ عَلَى أَصْفِيَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ، وَ عَجّلِ الْفَرَجَ وَ الرّوْحَ وَ النّصْرَةَ وَ التّمْكِينَ وَ التّأْيِيدَ لَهُمْ.
اللّهُمّ وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَهْلِ التّوْحِيدِ وَ الْإِيمَانِ بِكَ، وَ التّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ، وَ الْأَئِمّةِ الّذِينَ حَتَمْتَ طَاعَتَهُمْ مِمّنْ يَجْرِي ذَلِكَ بِهِ وَ عَلَى يَدَيْهِ، آمِينَ رَبّ الْعَالَمِينَ.
اللّهُمّ لَيْسَ يَرُدّ غَضَبَكَ إِلّا حِلْمُكَ، وَ لَا يَرُدّ سَخَطَكَ إِلّا عَفْوُكَ، وَ لا يُجِيرُ مِنْ عِقَابِكَ إِلّا رَحْمَتُكَ،
وَ لَا يُنْجِينِي مِنْكَ إِلّا التّضَرّعُ إِلَيْكَ وَ بَيْنَ يَدَيْكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ هَبْ لَنَا يَا إِلَهِي مِنْ لَدُنْكَ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الّتِي بِهَا تُحْيِي أَمْوَاتَ الْعِبَادِ، وَ بِهَا تَنْشُرُ مَيْتَ الْبِلَادِ.
وَ لَا تُهْلِكْنِي يَا إِلَهِي غَمّاً حَتّى تَسْتَجِيبَ لِي، وَ تُعَرّفَنِي الْإِجَابَةَ فِي دُعَائِي، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْعَافِيَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي، وَ لَا تُشْمِتْ بِي عَدُوّي، وَ لَا تُمَكّنْهُ مِنْ عُنُقِي، وَ لَا تُسَلّطْهُ عَلَيّ‏
إِلَهِي إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يَضَعُنِي، وَ إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يَرْفَعُنِي، وَ إِنْ أَكْرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يُهِينُنِي،
وَ إِنْ أَهَنْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يُكْرِمُنِي، وَ إِنْ عَذّبْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يَرْحَمُنِي، وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ، أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ، وَ قَدْ عَلِمْت‏
أَنّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ، وَ لَا فِي نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ، وَ إِنّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظّلْمِ الضّعِيفُ، وَ قَدْ تَعَالَيْتَ يَا إِلَهِي عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً.
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلْبَلَاءِ غَرَضاً، وَ لَا لِنَقِمَتِكَ نَصَباً، وَ مَهّلْنِي، وَ نَفّسْنِي، وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي،
وَ لَا تَبْتَلِيَنّي بِبَلَاءٍ عَلَى أَثَرِ بَلَاءٍ، فَقَدْ تَرَى ضَعْفِي وَ قِلّةَ حِيلَتِي وَ تَضَرّعِي إِلَيْكَ.
أَعُوذُ بِكَ اللّهُمّ الْيَوْمَ مِنْ غَضَبِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِي.
وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ الْيَوْمَ مِنْ سَخَطِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنِي‏
وَ أَسْأَلُكَ أَمْناً مِنْ عَذَابِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ آمِنّي.
وَ أَسْتَهْدِيكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنِي‏
وَ أَسْتَنْصِرُكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ انْصُرْنِي.
وَ أَسْتَرْحِمُكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْحَمْنِي‏
وَ أَسْتَكْفِيكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنِي‏
وَ أَسْتَرْزِقُكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِي‏
وَ أَسْتَعِينُكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِنّي.
وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِي، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِي.
وَ أَسْتَعْصِمُكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اعْصِمْنِي، فَإِنّي لَنْ أَعُودَ لِشَيْ‏ءٍ كَرِهْتَهُ مِنّي إِنْ شِئْتَ ذَلِكَ.
يَا رَبّ يَا رَبّ، يَا حَنّانُ يَا مَنّانُ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ،
وَ اسْتَجِبْ لِي جَمِيعَ مَا سَأَلْتُكَ وَ طَلَبْتُ إِلَيْكَ وَ رَغِبْتُ فِيهِ إِلَيْكَ، وَ أَرِدْهُ وَ قَدّرْهُ وَ اقْضِهِ وَ أَمْضِهِ، وَ خِرْ لِي فِيمَا تَقْضِي مِنْهُ، وَ بَارِكْ لِي فِي ذَلِكَ،
وَ تَفَضّلْ عَلَيّ بِهِ، وَ أَسْعِدْنِي بِمَا تُعْطِينِي مِنْهُ، وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ وَ سَعَةِ مَا عِنْدَكَ، فَإِنّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ، وَ صِلْ ذَلِكَ‏
بِخَيْرِ الْ‏آخِرَةِ وَ نَعِيمِهَا، يَا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ. ثُمّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ، وَ تُصَلّي عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ أَلْفَ مَرّةٍ هَكَذَا كَانَ يَفْعَلُ عَلَيْهِ السّلَامُ.
‏و همچنين خواندن دعاى چهل و ششم‏ صحيفه سجاديه در اين روز سفارش شده است:
يَا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لَا يَرْحَمُهُ الْعِبَادُ وَ يَا مَنْ يَقْبَلُ مَنْ لَا تَقْبَلُهُ الْبِلَادُ وَ يَا مَنْ لَا يَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَيْهِ وَ يَا مَنْ لَا يُخَيِّبُ الْمُلِحِّينَ عَلَيْهِ. وَ يَا مَنْ لَا يَجْبَهُ بِالرَّدِّ أَهْلَ الدَّالَّةِ عَلَيْهِ وَ يَا مَنْ يَجْتَبِي صَغِيرَ مَا يُتْحَفُ بِهِ، وَ يَشْكُرُ يَسِيرَ مَا يُعْمَلُ لَهُ. وَ يَا مَنْ يَشْكُرُ عَلَى الْقَلِيلِ وَ يُجَازِي بِالْجَلِيلِ وَ يَا مَنْ يَدْنُو إِلَى مَنْ دَنَا مِنْهُ. وَ يَا مَنْ يَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ مَنْ أَدْبَرَ عَنْهُ. وَ يَا مَنْ لَا يُغَيِّرُ النِّعْمَةَ، وَ لَا يُبَادِرُ بِالنَّقِمَةِ. وَ يَا مَنْ يُثْمِرُ الْحَسَنَةَ حَتَّى يُنْمِيَهَا، وَ يَتَجَاوَزُ عَنِ السَّيِّئَةِ حَتَّى يُعَفِّيَهَا. انْصَرَفَتِ الْآمَالُ دُونَ مَدَى كَرَمِكَ بِالْحَاجَاتِ، وَ امْتَلَأَتْ بِفَيْضِ جُودِكَ أَوْعِيَةُ الطَّلِبَاتِ، وَ تَفَسَّخَتْ دُونَ بُلُوغِ نَعْتِكَ الصِّفَاتُ، فَلَكَ الْعُلُوُّ الْأَعْلَى فَوْقَ كُلِّ عَالٍ، وَ الْجَلَالُ الْأَمْجَدُ فَوْقَ كُلِّ جَلَالٍ. كُلُّ جَلِيلٍ عِنْدَكَ صَغِيرٌ، وَ كُلُّ شَرِيفٍ فِي جَنْبِ شَرَفِكَ حَقِيرٌ، خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيْرِكَ، وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلَّا لَكَ، وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلَّا بِكَ، وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلَّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِينَ، وَ جُودُكَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِينَ، وَ إِغَاثَتُكَ قَرِيبَةٌ مِنَ الْمُسْتَغِيثِينَ. لَا يَخِيبُ مِنْكَ الْآمِلُونَ، وَ لَا يَيْأَسُ مِنْ عَطَائِكَ الْمُتَعَرِّضُونَ، وَ لا يَشْقَى بِنَقِمَتِكَ الْمُسْتَغْفِرُونَ. رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاكَ، وَ حِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاكَ، عَادَتُكَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِيئِينَ، وَ سُنَّتُكَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِينَ حَتَّى لَقَدْ غَرَّتْهُمْ أَنَاتُكَ عَنِ الرُّجُوعِ، وَ صَدَّهُمْ إِمْهَالُكَ عَنِ النُّزُوعِ. وَ إِنَّمَا تَأَنَّيْتَ بِهِمْ لِيَفِيئُوا إِلَى أَمْرِكَ، وَ أَمْهَلْتَهُمْ ثِقَةً بِدَوَامِ مُلْكِكَ، فَمَنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ خَتَمْتَ لَهُ بِهَا، وَ مَنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الشَّقَاوَةِ خَذَلْتَهُ لَهَا. كُلُّهُمْ صَائِرُونَ، إِلَى حُكْمِكَ، وَ أَمُورُهُمْ آئِلَةٌ إِلَى أَمْرِكَ، لَمْ يَهِنْ عَلَى طُولِ مُدَّتِهِمْ سُلْطَانُكَ، وَ لَمْ يَدْحَضْ لِتَرْكِ مُعَاجَلَتِهِمْ بُرْهَانُكَ. حُجَّتُكَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ، وَ سُلْطَانُكَ ثَابِتٌ لَا يَزُولُ، فَالْوَيْلُ الدَّائِمُ لِمَنْ جَنَحَ عَنْكَ، وَ الْخَيْبَةُ الْخَاذِلَةُ لِمَنْ خَابَ مِنْكَ، وَ الشَّقَاءُ الْأَشْقَى لِمَنِ اغْتَرَّ بِكَ. مَا أَكْثَرَ تَصَرُّفَهُ فِي عَذَابِكَ، وَ مَا أَطْوَلَ تَرَدُّدَهُ فِي عِقَابِكَ، وَ مَا أَبْعَدَ غَايَتَهُ مِنَ الْفَرَجِ، وَ مَا أَقْنَطَهُ مِنْ سُهُولَةِ الْمَخْرَجِ عَدْلًا مِنْ قَضَائِكَ لَا تَجُورُ فِيهِ، وَ إِنْصَافاً مِنْ حُكْمِكَ لَا تَحِيفُ عَلَيْهِ. فَقَدْ ظَاهَرْتَ الْحُجَجَ، وَ أَبْلَيْتَ الْأَعْذَارَ، وَ قَدْ تَقَدَّمْتَ بِالْوَعِيدِ، وَ تَلَطَّفْتَ فِي التَّرْغِيبِ، وَ ضَرَبْتَ الْأَمْثَالَ، وَ أَطَلْتَ الْإِمْهَالَ، وَ أَخَّرْتَ وَ أَنْتَ مُسْتَطِيعٌ لِلمُعَاجَلَةِ، وَ تَأَنَّيْتَ وَ أَنْتَ مَلِي‏ءٌ بِالْمُبَادَرَةِ لَمْ تَكُنْ أَنَاتُكَ عَجْزاً، وَ لَا إِمْهَالُكَ وَهْناً، وَ لَا إِمْسَاكُكَ غَفْلَةً، وَ لَا انْتِظَارُكَ مُدَارَاةً، بَلْ لِتَكُونَ حُجَّتُكَ أَبْلَغَ، وَ كَرَمُكَ أَكْمَلَ، وَ إِحْسَانُكَ أَوْفَى، وَ نِعْمَتُكَ أَتَمَّ، كُلُّ ذَلِكَ كَانَ وَ لَمْ تَزَلْ، وَ هُوَ كَائِنٌ وَ لَا تَزَالُ. حُجَّتُكَ أَجَلُّ مِنْ أَنْ تُوصَفَ بِكُلِّهَا، وَ مَجْدُكَ أَرْفَعُ مِنْ أَنْ يُحَدَّ بِكُنْهِهِ، وَ نِعْمَتُكَ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُحْصَى بِأَسْرِهَا، وَ إِحْسَانُكَ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُشْكَرَ عَلَى أَقَلِّهِ وَ قَدْ قَصَّرَ بِيَ السُّكُوتُ عَنْ تَحْمِيدِكَ، وَ فَهَّهَنِيَ الْإِمْسَاكُ عَنْ تَمْجِيدِكَ، وَ قُصَارَايَ الْإِقْرَارُ بِالْحُسُورِ، لَا رَغْبَةً يَا إِلَهِي بَلْ عَجْزاً. فَهَا أَنَا ذَا أَؤُمُّكَ بِالْوِفَادَةِ، وَ أَسْأَلُكَ حُسْنَ الرِّفَادَةِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْمَعْ نَجْوَايَ، وَ اسْتَجِبْ دُعَائِي، وَ لَا تَخْتِمْ يَوْمِي بِخَيْبَتِي، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِالرَّدِّ فِي مَسْأَلَتِي، وَ أَكْرِمْ مِنْ عِنْدِكَ مُنْصَرَفِي، وَ إِلَيْكَ مُنْقَلَبِي، إِنَّكَ غَيْرُ ضَائِقٍ بِمَا تُرِيدُ، وَ لَا عَاجِزٍ عَمَّا تُسْأَلُ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ، وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم.ِ

*براي كساني كه طالب فيض بيشتري هستند خواندن دعاى ندبه نيز سفارش شده است‏
* قربانى كردن نيز سنت مؤكد است‏.

خواندن تكبيرات
مستحب است: كسى كه در منى باشد در پايان پانزده نماز كه اولش نماز ظهر روز عيد و آخرش نماز صبح روز سيزدهم است تكبيرات خاصي بگويد و كسانى كه در ساير شهرها هستند آن را بعد از ده نماز كه از ظهر روز عيد تا صبح دوازدهم مي‌باشد، بخواند، تكبيرات طبق روايت صحيح در كافى اين است:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ* وَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ اللَّهُ أَكْبَرُ عَلَى مَا هَدَانَا اللَّهُ أَكْبَرُ عَلَى مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ* عَلَى مَا أَبْلَانَا
تكرار اين تكبيرات بعد از عقيب نمازها به قدر امكان و خواندن بعد از نوافل‏ مستحب است .

 

جمعه پنجم 8 1391 1:1

 

 

عيد سعيد قربان برهمگان مبارك

 

 

 

 

عيد بندگي

 

 

 

سلام بر ماه ذي الحجه

 

سلام بر حاجيان

 

سلام بر عيد بندگي

 

سلام بر خليل خدا

 

سلام بر اسماعيل

 

و

 

 

 

 

 

 

 

دسته ها : ذي الحجه
پنج شنبه چهارم 8 1391 21:53

سلام بر عيد قربان

آري امروز روز دهم ذي الحجه مصادف با عيد سعيد قربان مي باشد

روزي كه بندگي و عبد و عبيد بودن در برابر خدا، بر وسوسه هاي شيطاني پيروز شد.

روزي كه حضرت ابراهيم كه خليل خدا بود مورد امتحاني سخت قرار گرفت و سربلند و پيروز از آن خارج شد

روزي كه خداوند پاداش امتحان الهي خود را بر بنده اش كه خليل او بود فرستاد.

 

 

 

عيد بندگي

 

ابراهيم آشفته از خواب برخواست

تصاوير خواب از ذهنش عبور مي كرد

به فكر فرو رفت 

اين بار دومي بود كه اين خواب چون شب قبل تكرار مي گشت

روز موعود فرا رسيد

 

تصميم خود را گرفته بود.

 

 

ابراهيم و فرزندش اسماعيل هر دو در مكان تعيين شده از جانب پروردگارشان حاضر شده بودند

حال آنكه دستان حضرت اسماعيل بسته شده بود و طبق خواسته خودش پدر چشمانش را هم بسته بود

 

 

عيد بندگي

ابراهيم فرزند را مقابل پايش نشاند و با اراده راسخ و ايماني استوار چاقو را بر گلوي يگانه فرزندش، فرزندي كه پس از سال ها انتظار خداوند به او عطا فرموده بود، كشيد.

هيچ قطره خوني بر زمين نچكيد

ابراهيم بار ديگر چاقو را بر گلوي فرزندش كشيد

آري چاقو به اذن پرودگار از كار افتاده بود

اشك در چشمان ابراهيم حلقه زده بود

در اين هنگام فرشته وحي حضرت جبرائيل بر او نازل گشت در حالي كه

گوسفندي را با خود آورده بود، فرمود:

 

 

اي ابراهيم!

تو از آزمايش الهي سربلند بيرون آمدي، اكنون فرزندت را رها كن و به جاي اسماعيل اين گوسفند را كه برايت هديه فرستاديم، قرباني كن

 

پروردگارا پس از سال ها فرزندي را به پيامبر خود عطا فرمودي و با اين كه مي داني علاقه پدر و فرزند نسبت به هم چگونه است از او خواستي تا يگانه فرزندش را در راه تو قرباني كند و آن هنگام كه ديدي ابراهيم كه خليل تو بود علي رغم وسوسه هاي شيطان امر تو را اطاعت فرمود.

اين آزمون سختي بود و گوسفندي كه براي قرباني كردن فرستاده بودي پاداش اين امتحان الهي بود.

 

 

 

 

عيد بندگي

قرآن كتاب الهي ما مسلمانان سراسر پند و اندرز است

اندرز هايي كه اگر ما آن ها را سر لوحه زندگي مان قرارشان دهيم بر شيطان كه سوگند به گمراهي ما را از مدت ها پيش ياد كرده است، پيروز خواهيم شد.

پيامبران زيادي براي ترويج يكتا پرستي و هدايت بشريت از جانب خداوند مأمور و بر گزيده شدند

 

پيامبراني كه هركدام به نوبه خود سختي ها و شدايد اين رسالت بزرگ را بر عهده گرفتند

پس پروردگارا از تو مي خواهيم ياريمان كني تا از مسير هدايت و بندگي تو خارج نشويم

از تو مي خواهيم ياريمان كني تا به اين دنيا دل نبنديم

بار خدايا بايد تابع امر تو باشيم و هر آن چه را كه تو از ما خواسته ايي بر آورده سازيم

پروردگارا از تو مي خواهيم علايق دنيوي ما را از ما دور كني و اين تنها با كمك تو امكان خواهد داشت چرا كه بدون كمك و ياري تو هرگز نخواهيم توانست از امتحانات الهي تو سربلند خارج شويم

بارخدايا تو را به اين عيد بندگي سوگند مي دهيم گناهاني را كه قلبمان را تيره ساخته و ما را از مسير هدايت دور ساخته بر ما ببخشي و ما را در تمام مراحل زندگي از شر شيطان محفوظ بداري.

 



دسته ها : ذي الحجه
پنج شنبه چهارم 8 1391 21:52

حضرت امام حسين عليه السلام و عرفه

يكي از آداب روز عرفه، خواندن دعاي اين روز است كه از لبان مبارك امام حسين عليه السلام جاري شد. حضرت در اين دعا پس از حمد و ثناي خداوند متعال و ذكر نعمت هاي او، با حالت تضرع و خشوع از او مي خواهد كه:«اي خداوند، بر محمد و آل برگزيده او درود فرست و به عفو و گذشتت گناهان ما را بپوشان... براي ما اي خدا در اين شب، بهره اي از هر خيري كه ميان بندگانت قسمت مي نمايي قرار بده، به همراه نوري كه به آن هدايت فرمايي، رحمتي كه آن را بگستراني، بركتي كه آن را نازل كني، عافيتي كه مي پوشاني و روزي اي كه گسترده مي كني، اي مهربان ترين مهربانان».

پنج شنبه چهارم 8 1391 11:16

 

 

هم اكنون در صحراي عرفات 

 

 مراسم برائت از مشركين اغاز شد

دسته ها : ذي الحجه
پنج شنبه چهارم 8 1391 9:50

 

 

امروزنهم ذي الحجه  مراسم تعويض پرده خانه خدا

دسته ها : ذي الحجه
پنج شنبه چهارم 8 1391 9:18

جان ختم المرسلين در كوفه جا دارد ندارد
بهتر از روح الامين در كوفه جا دارد ندارد

افسر جانباز حق در كوفه سرگردان وبيكس
نائب سلطان دين در كوفه جا دارد ندارد

مسلم بي خانمان در كوچه ها مي گردد امشب
يك جهان ايمان ودين در كوفه جا دارد ندارد

آسمان كوفه امشب گريه كن بر حال مسلم
اختر قرآن ببين در كوفه جا دارد ندارد

امتحان حق نگر از آن مسلمانان و مسلم
مسلم است اي مسلمين در كوفه جا دارد ندارد

چهارشنبه سوم 8 1391 17:53


چون با ديده بصيرت به عمل حج بنگرى، آن را معراجى ملكوتى براى روح خواهى يافت كه از بركت آن معراج به فيوضات عالى الهى مى‏رسى.
يكى از بينايان راه مى‏گويد:
عمل حج را نمى‏ توان با ساير مقررات دين مقايسه نمود، چه براى بسيارى از عبادات مانند: نماز و روزه و ذكر خداوند و مانند اين‏ها اگر چه تأثير و نتيجه نيكو در روحيه شخص دارد، وليكن آن اثر به هر اندازه كه باشد محدود به حد معينى است، ولى عمل حج اگر از روى التفات و داراى اركان و شرايط مقرره باشد و به علت عدم توجه به حقيقت آن تباه نشود، كارزارى است كه انسان را به تمامى آنچه به شرح رفت مى‏ رساند.
حج در روان انسان نيرويى ايجاد مى‏ كند كه تا انسان زنده است در پنهان و آشكار نگهبان او خواهد بود و اين همان فيض الهى است كه از بركت اين معراج نصيب آدمى مى‏ گردد.
قاصد حج هنگامى كه مهيا مى‏ شود از خانه‏ اش خارج گردد، اگر به مقصود خويش و رفعت شأن خود دانا باشد و آن را چنان كه سزاوار است دريابد و به نور الهى به آن نظر افكند و خواسته باشد، آن راه را بر طبق هدايت و راهنمايى حضرت پروردگار طى نمايد، دل او متوجه عالم ديگرى خواهد شد و از ظواهر ناپايدار به حقايقى استوار بينا مى‏ شود.
در آن هنگام است كه خواهان بى ‏نيازى و توانايى خود مى‏ گردد، نه آنچه تاكنون خواهنده آن بوده است و مهياى آن مى‏ شود كه همه خواهش‏ها و تاريكى‏ هاى طبيعت را از خود پاك سازد!!
اين نخستين انديشه است كه قاصد حج احساس مى ‏كند، يعنى تأثير اين حقيقت ملكوتى را در شناسايى مقام نفس انسانى و برترى روح از بستگى به ظواهر زندگى دنيايى.
هنگامى كه حاضر ميقات شد، غسل كرد و جامه احرام در بر نمود، دل او از جلال آن انديشه‏ ها و ملكاتى كه در نفس او پيدا شده است پر گشته و زندگى و همه شؤون آن را از خود دور مى‏ افكند.
در آنجا نمى ‏بيند خود را، مگر فردى از لشگريان خداوند متعال كه آنان را خوانده و به اجابت موفق گشته ‏اند.

بقول الهى آن عارف شوريده حال:
خوشا جانى كه سازند آگه از اسرار پنهانش‏
خوشا چاهى كه بيرون آيد از وى ماه كنعانش‏

خوشا قلبى كه پاك از كينه و كبر و نفاق آيد
خوشا عقلى كه عشق آرد بكوى دوست مهمانش‏

خوشا بزمى كه آنجا درس عشق و عاشقى گويند
خوشا جمعى كه زلف يار گرداند پريشانش‏

خوشا مرغى كه مى ‏نالد بباغى هم چو مشتاقى‏
كه دور افكنده دوران سپهر از وصل جانانش‏

خوشا شادان دلى هم چون الهى با خيال او
كه عشق روى يارى مى‏ كند سر در بيابانش‏

هنگامى كه حاجى پوشش و كيفيت خود را تغيير داد و خوارى موقف و بيچارگى خود را آشكار نمود، بر خود لازم مى ‏داند كه دلش پاك و كردارش پاكيزه و گفتارش راست و بى ‏آلايش باشد و كسى را از خود نرنجاند و براى خشنودى حضرت پروردگار از روى صفا و حقيقت از خود بگذرد و هستى خود را از هرگونه آلودگى و آميختگى به اغراض دور و متوجه حق تعالى سازد.
در نتيجه هنگامى كه عملش را تمام نموده نور معرفت، دل او را گرفته و روشن ساخته و گوشه‏هاى قلب او از همه رخنه ‏هاى ريز و باريك شرك و كفر پاك شده است و فايده عملش در همه قوا و سپاهيان و دسته‏هاى مددكار آن‏ها سرايت نموده، همه را اسلام آورنده و در راهى كه خداوند متعال مقرر فرموده پشتيبان يكديگر و همدست و هم‏آهنگ و يگانه و خرسند مى‏ بيند و نفس او به روح تبديل گشته و گمان و انديشه بى‏ جاى او را تعقل و دانش‏هاى بى‏ حقيقت او را حكمت و برهان جايگزين گشته و صفات زشت او نيكو و پسنديده و شهوات او عفت و پاك دامنى و خشم او بردبارى و عزم بركارهاى خير و لذت شخصى او دوستى و محبت و نوميدى او از خير و رحمت خداوندى اميدوارى و ناسپاسى او نعمت را سپاس‏گزارى و آز او توكل بر خداى و توانايى او مهربانى و حماقت او فهم و زيركى و بى‏ پروايى و رسوايى او راه نيكى و پرستش خداوندى و خودخواهى او فروتنى‏ و نرمى و بيهوده ‏گويى او خاموشى و برترى خواستن و گردنكشى او تسليم بودن و از هر گزندى پاك شدن و جز اين‏ها از فضائل ديگرى كه نتيجه و اثر حج است.



دسته ها : ذي الحجه
چهارشنبه سوم 8 1391 16:3

ديدگاه فقها:

از ديدگاه فقهي اين سخن مشهور كه امام حسين عليه السلام حج خود را نيمه تمام گذاشت سخن نادرست است زيرا امام عليه السلام در روز هشتم ذي حجه (يوم ترويه) از مكه خارج شد، در حالي كه اعمال حج كه با احرام در مكه و وقوف در عرفات شروع مي شود از شب نهم ذي حجه آغاز مي شود، بنابراين امام عليه السلام اصولاً وارد اعمال حج نشده بود تا آن را نيمه تمام گذارد. ايشان در هنگام ورود به مكه عمره مفرده انجام داد. البته مشهور است در برخي از كتابها مانند ارشاد شيخ مفيد آمده كه حضرت حج خود را تبديل به عمره كرد و طواف و سعي انجام داد و از احرام بيرون آمد بدليل اينكه قادر نبود حج خود را تمام نمايد كه اين نظر بعيد است.
روايتي نيز از امام صادق عليه السلام ذكر شده است كه فرمود: قد اعتمر الحسين بن علي عليه السلام في ذي الحجه ثم راح يوم الترويه الي العراق و الناس يروحون الي مني و لا بأس باعمره في ذي الحجه لمن لا يريد الحج(7): امام حسين عليه السلام در ماه ذي الحجه عمره انجام داد و سپس در روز ترويه (هشتم) به سوي عراق حركت كرد و كسي كه نمي خواهد حج انجام دهد مي تواند عمره انجام دهد. كه مي توان دلايل اين خروج را بطور خلاصه چنين ذكر نمود: 1- خطر جاني 2- شكسته نشدن حرمت بيت الله الحرام.
ايشان به عبدالله بن زبير فرمود: به خداوند سوگند، اگر يك وجب خارج از مكه كشته شوم براي من دوست داشتني تر است تا آن كه به اندازه يك وجب در داخل مكه كشته شوم به خداوند سوگند: اگر من به لانه اي از لانه جانواران پناه برم مرا از آن بيرون خواهند كشيد تا آنچه را از من مي خواهند به دست آورند.(8)

دسته ها : ذي الحجه
سه شنبه دوم 8 1391 19:38

اعمال اين روز :

محمدبن ابي عمير از يكي از يارانش از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود: روزه روز ترويه كفاره گناهان يك سال و روزه روز عرفه كفاره گناهان دو سال است.(6)
محدث قمي در مفاتيح الجنان روزه اين روز را برابر با كفاره شصت سال برشمرده است و آورده است كه شيخ شهيد غسل اين روز را مستحب دانسته است.

وقايع اين روز:

در اين روز؛ فرستادن نامه امام حسين عليه السلام به كوفه پس از شهادت مسلم بن عقيل:
بسم الله الرحمن الرحيم: از طرف حسين بن علي بسوي برادران مؤمن و مسلمان
سلام عليكم.
.... من روز سه شنبه هشتم ماه ذي حجه كه روز ترويه است از مكه معظمه بسوي شما حركت نموده ام. موقعي كه فرستاده من بر شما وارد شد در كار خود شتاب كنيد و كوشا باشيد زيرا من در همين روزها نزد شما خواهم آمد و السلام عليكم و رحمت الله و بركاته.
مورخين خروج اما حسين عليه السلام از مكه به سمت كوفه را هشتم ذي حجه يعني روز ترويه نگاشته اند كه اكنون به بررسي آن مي پردازيم.

دسته ها : ذي الحجه
سه شنبه دوم 8 1391 19:37

منزلت روز ترويه :

روز ترويه يكي از ارزشمندترين روزهاي زمان برشمرده شده است كه خود آداب و اعمال مخصوصي دارد. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: خداي تبارك و تعالي از هر چند چهار شماره برگزيد، از فرشتگان: جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و عزرائيل و از پيغمبران چهار نفر براي مبارزه بوسيله شمشير: ابراهيم و داوود و موسي و من و از خاندانها چهار خاندان كه فرمود: خاندان آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد و از شهرها چهار شهر برگزيد و فرمود: سوكند به تين و زيتون و طورسينين و اين بلد امين پس مقصود از تين مدينه است و از زيتون بيت الممقدس و از طورسينين كوفه و از بلدامين مكه و از زنها چهار زن برگزيد: مريم و آسيه و خديجه و فاطمه سلام الله عليها و از اعمال حج چهار عمل را برگزيد: قرباني كردن و صدا به لبيك بلند كردن و احرام و طواف و ازماهها چهار ماه كه ماههاي حرامند برگزيد: رجب و شوال و ذي القعده و ذي الحجه و از روزها چهار روز برگزيد: روز جمعه و روز ترويه (هشتم ذي حجه) و روز عرفه و روز عيد قربان.(4)
شيخ صدوق در امالي آورده است كه از جمله اعمال مستحبي حج اينكه روز ترويه از هنگام زوال شمس تا شب را درك كند تمام حج تمتع را درك كرده است.(5)
طبق اين روايات منزلت روز ترويه تا جائي است كه درك آن مساوي با درك تمام حج انگاشته شده است، چرا كه روز ترويه در اصل آماده شدن براي وردود به عرفات و عيد قربان است.

دسته ها : ذي الحجه
سه شنبه دوم 8 1391 19:36

1-ازدواج حضرت علي با حضرت زهرا (عليهما السلام) * عزل ابوبكر از تبليغ سوره‌ي برائت ونصب علي (عليه السلام) از جانب پروردگار * آغاز نامه نويسي در صفين[1] * گرفتن شريعه از معاويه، توسط مالك اشتر در صفين[2] * تولد ابن أبي حديد * ولادت حضرت ابراهيم * شروع دهه‌ي آخر وعده‌ي موسي وخواندن نماز مستحبي ماه ذي الحجه * انتخاب حضرت ابراهيم به عنوان خليل الله * ابتداي ايام معلومات (سوره حج28) [3] *

2      رفع عذاب از قوم حضرت يونس

3      قبول توبه‌ي حضرت آدم * ورود پيامبر (صلي الله عليه وأله وسلم) به مكه براي حجه الوداع * شهادت مسلم بن عقيل * عزل ابوبكر از تبليغ سوره‌ي برائت ونصب علي (عليه السلام) از جانب پروردگار

4      غلبه‌ي حضرت موسي بر ساحران وايمان آوردن ساحران (يوم الزينه)

5      جنگ سويق

6      ظهور امام علي (عليه السلام) * زفاف اميرالمؤمنين وفاطمه (عليهما السلام) * هلاكت منصور دوانيقي

7      غيبت امام باقر (عليه السلام) * انتقال امام كاظم (عليه السلام) به زندان بصره * غلبه‌ي موسى بر ساحران وايمان آوردن ساحران (يوم الزينه)

8      دعوت عمومي مسلم * شهادت حضرت مسلم و هاني * توطئه‌ي ترور امام حسين (عليه السلام) در مكه وحركت ايشان به سوي كربلا * يوم الترويه

9      عرفه * بستن درب منازل به مسجد النبي (صلي الله عليه وأله وسلم) غير از خانه علي (عليه السلام) * گلستان شدن آتش بر إبراهيم * اعلام وصايت حضرت يوشع براي حضرت موسي و حضرت شمعون براي حضرت عيسى و حضرت آصف براي حضرت سليمان * شهادت حضرت مسلم وهاني * فوت يحيى حلي (مصنف: جامع الشرائع) * ولادت حضرت ابراهيم وعيسى * قبول توبه‌ي حضرت آدم * معراج پيامبر (صلي الله عليه وأله وسلم) * اظهار معرفت علي (عليه السلام) نسبت به توحيد و نبوت و تلاوت كتب آسماني گذشتگان و قرآن قبل از نزول

10    ظهور امام علي (عليه السلام) * عيد قربان * شهادت عبد الله محض وجمعي از آل حسن * فوت شيخ طبرسي (مصنف: تفسير مجمع البيان) * اتمام چهل روز وعده‌ي خدا با حضرت موسي* آخر ايام معلومات (سوره حج 28) [4]

11    ظهور امام رضا (عليه السلام) * روز نوشتن دعاي صباح * افشاي سر ولايت توسط عايشه * اولين روز ايام تشريق

12    هلاكت سفاح * سنت شدن شاهد گرفتن در معاملات وعقود

13    معجزه‌ي شق القمر * فوت سيد أحمد أردبيلي (مرجع تقليد شيعيان در اردبيل) و آغا بزرگ طهراني * اتمام ايام تشريق

14    هديه‌ي فدك به حضرت فاطمه (عليها السلام) * ورود قرامطه به مكه وقتل وغارت * فوت أبي فرج إصفهاني (مصنف: الأغاني)

15    ظهور امام هادي (عليه السلام) *شدت محاصره‌ي عثمان

16    ابتىاي بيماري حضرت ابراهيم (عليه السلام) * تولد ابراهيم بن رسول الله (صلي الله عليه وأله وسلم) * وفات سلطان حسين ميرزا ي بايقرا (شيعه بوده است)

17    رسيدن اهل مصر براي هلاكت عثمان * وفات علي كركي (در سال 940 فوت كرده كه به ابجد ميشود (مقتداي شيعه) )

18    عيد غدير (روز عهد معهود وميثاق مأخوذ و جمع مسئول) * هلاكت عثمان * فوت نصير الدين طوسي ومحقق كركي * بيعت مردم با حضرت علي (عليه السلام) در غدير و بعد از عثمان * پيروزي حضرت موسي بر ساحران وايمان آوردن ساحران * اعلام وصايت حضرت يوشع براي حضرت موسي و حضرت شمعون براي حضرت عيسى و حضرت آصف براي حضرت سليمان * اجراي عقد اخوت بين مسلمانان وپيامبر وعلي (عليهما السلام)

19    زفاف امام علي وحضرت زهرا (عليهما السلام) * فوت شيخ أحمد كاشف الغطاء (مرجع شيعيان بعد از آخوند خراساني)

20    خروج ابراهيم بن مالك اشتر براي جنگ با ابن زياد * فوت آخوند خراساني

21    شروع سه روز روزه‌ي حضرت علي وفاطمه وحسنين (عليهم السلام) * قبول توبه‌ي حضرت داود * يوم البساط * روز بخشش خاتم توسط امير المؤمنين (عليه السلام) ونزول آيه‌ي ولايت

22    شهادت حضرت ميثم * روز بخشش خاتم توسط امير المؤمنين (عليه السلام) ونزول آيه‌ي ولايت * شروع سه روز روزه‌ي حضرت علي وفاطمه وحسنين (عليهم السلام) و ايثار افطار به مسكين و يتيم و اسير

23    فوت شيخ عباس قمي (مصنف: مفاتيح الجنان)

24    مباهله * روز بخشش خاتم توسط امير المؤمنين (عليه السلام) ونزول آيه‌ي ولايت * نزول سوره‌ي انسان * ليله المبيت * يوم البساط

25    شروع سه روز روزه‌ي حضرت علي وفاطمه وحسنين (عليهم السلام) و ايثار افطار به مسكين و يتيم و اسير * نزول سوره‌ي انسان * اولين نماز جمعه‌ي امير المؤمنين (عليه السلام)

26    هلاكت عمر بن خطاب * فوت سكاكي

27    هلاكت عمر ومروان (آخرين خليفه اموي) * وفات علي بن جعفر * ظهور امام عسكري (عليه السلام) *

28    نزول سوره‌ي انسان  * واقعه‌ي حره * (حمله به مدينه بعد از واقعه‌ي كربلا به دستور يزيد)

29    هلاكت پدر ابوبكر و هند جگر خوار و عمر والمقتفي بالله

30    هلاكت عايشه به دست معاويه * فوت نضر نحوي (از همراهان خليل فراهيدي در اعراب گذاري قرآن) وابن اثير (مصنف: جامع الاصول)

اتفاقات ماه ذي حجة: نامه‌ي پيامبر (صلي الله عليه وأله وسلم) به پادشاهان جهان * رحلت حضرت ابوذر * هلاكت ابو موسي اشعري * وفات جناب زراره * عقد وازدواج حضرت علي وفاطمه (عليهما السلام)



([1]) وقايع الشهور آيةالله بيرجندي نقل تقويم الواعظين ص194

([2]) وقايع الشهور آيةالله بيرجندي نقل تقويم الواعظين ص194

([3]) سوره حج آيه 28 ؛ به قول شيخ كفعمي در مصباح ص681

([4]) سوره حج آيه 28 ؛ به قول شيخ كفعمي در مصباح ص6

دسته ها : ذي الحجه
چهارشنبه بیست و ششم 7 1391 17:4

مدينه هم همه ي تبارك عروس ميارن

به علي بگين اقا مبارك عروس ميارن

توي خلقت خدا دوماد تكه عروس ميارن

****

دست زهرا توي دست مرتضي است بگو مبارك

خطبه ون عقد اونها مصطفاست بگو مبارك

مهريه اش از طرف خود خداست بگو مبارك

*******

بياريد ياس و اقاقي به كمند خيلي قشنگه

بي بي جون به صورت علي بخند خيلي قشنگه

اسما دست زهرا رو حنا ببند خيلي قشنگه

سه شنبه بیست و پنجم 7 1391 21:30

با اين كه اين اعمال رو قبلا گذاشته بودم ولي به خاطر بعضي از دوستان كه خواسته بودن دوباره قرار مي دم

اينم لينكش

http://zananeenghelab6.tebyan.net/viewPost.aspx?PostID=286154

 

سه شنبه بیست و پنجم 7 1391 20:25

به مناسبت اول ذي الحجه  سالروز ازدواج حضرت علي (ع) و فاطمه زهرا (س)

سالروز ازدواج آسمانيشان مبارك 


آمد رود به خانه آن همسري كه او                 در بين همسران جهان، شهريار بود 

  خالق سپرد اين زر كامل‌عيار را                 دست كسي كه زرگر كامل‌عيار بود 

   لباس ياس بر تن كرد زهرا                  كنار دست او بنشست مولا

   محمد خطبه خواند زهرا بلي گفت               غلط گفتم بلي نه يا علي گفت

  ديدم كه در عرش شور و شوق برپاست               برپاگر اين بزم شرف ذات خداست

گفتم به خرد چه اتفاق افتاده            گفتا كه عروسي علي و زهراست

 
  ا
زدواج حضرت علي(ع) با حضرت فاطمه(ع) به فرمان خداوند، از امتيازاتي است كه رسول اكرم(ص) بر آن مباهات مي كرد.

 

                     در اين پيوند پر ميمنت، فرشتگان آسمان در سرور و شادماني، و بهشتيان به زينت و زيور آراسته شده بودند.

 

 

فاطمه زهرا عليهاالسلام دختر پيغمبر اكرم و از دوشيزگان ممتاز عصر خويش بود. پدر و مادرش از اصيل ترين و شريف ترين خانواده هاي قريش بودند. از حيث جمال ظاهري و كمالات معنوي و اخلاقي از پدر و مادر شريفش ارث مي برد. و به عاليترين كمالات انساني آراسته بود.

شخصيت و عظمت پيامبر اكرم روز به روز در انظار مردم بالا مي رفت و قدرت و شوكت او زيادتر مي شد به همين علت دختر عزيزش زهرا (عليها السلام) همواره مورد توجه بزرگان قريش و رجال با شخصيت و ثروتمند قرار داشت هر از چندگاه از او خواستگاري مي كردند اما پيامبر با خواستگاران طوري رفتار مي كرد كه مي پنداشتند مورد غضب پيامبر قرار گرفته اند.

رسول خدا فاطمه را براي علي (عليه السلام) نگاه داشته بود و مايل بود از جانب او پيشنهاد شود. پيامبر از جانب خدا مأمور بود كه نور را با نور به ازدواج در آورد.

 

 پيشنهاد به علي (ع):

اصحاب رسول خدا احساس كرده بودند كه پيغمبر اكرم تمايل دارد فاطمه (عليها السلام) را با علي پيوند ازدواج دهد، ولي از جانب علي پيشنهادي نمي شد. يك روز عمر و ابوبكر و سعد بن معاذ و گروهي ديگر كه پيامبر تقاضاي ازدواج آنها را رد كرده بود در مسجد گرد آمده بودند و از هر دري سخن مي گفتند. در اين بين سخن از فاطمه به ميان آمد. ابوبكر گفت: مدتي است كه اعيان و اشراف عرب فاطمه عليهاالسلام را خواستگاري مي نمايند اما پيغمبر اكرم پيشنهاد احدي را نپذيرفته و در جوابشان مي فرمايد: تعيين همسر فاطمه با خداست.براي همه روشن بود كه خدا وپيغمبر، فاطمه را براي علي عليه السلام نگاه داشته اند. سپس به «عمر» و «سعد بن معاذ» گفت: حاضريد به اتفاق هم نزد علي برويم و جريان را برايش تشريح كنيم و اگر به ازدواج مايل بود همراهيش كنيم؟! آنها از اين پيشنهاد استقبال و او را در اين كار تشويق كردند.

سلمان فارسي مي گويد: عمر و ابوبكر و سعد بن معاذ بدين قصد از مسجد خارج شدند و به جانب آن حضرت شتافتند.

علي (ع) فرمود: از كجا مي آييد و به چه منظور اينجا آمده ايد؟

ابوبكر گفت: يا علي تو در تمام كمالات بر سايرين برتري داري، و از موقعيت خود و علاقه ايكه رسول خدا به تو دارد كاملاً آگاهي. اشراف و بزرگان قريش براي خواستگاري فاطمه عليها السلام آمده اند ولي پيغمبر صلي الله عليه و آله دست رد به سينه همه زده و تعيين همسر فاطمه را به دستور خدا حواله داده است. گمان  مي كنم خدا و رسول، فاطمه را براي تو گذاشته اند. و شخص ديگري قابليت اين افتخار را ندارد.

فرمود: صبر كن تا از فاطمه اجازه بگيرم.

پيغمبر نزد فاطمه (ع) رفت، فرمود: دخترم! علي بن ابي طالب (ع) را به خوبي مي شناسي براي خواستگاري آمده است. آيا اجازه مي دهي ترا به عقدش در آورم؟ فاطمه از خجالت سكوت كرد و چيزي نگفت. پيغمبر چون آثار خشنودى را در چهره او ديد گفت: الله اكبر و سكوت او را علامت رضايت دانست (2).

 

توافق:

رسول اكرم (ص) پس ازكسب اجازه به نزد علي آمد و با لبي خندان گفت: يا علي! آيا براي عروسي چيزي داري؟ پاسخ داد: يا رسول الله پدر و مادرم قربانت، شما از وضع من كاملاً اطلاع داريد. تمام ثروت من عبارت است از يك شمشير، يك زره و يك شتر.

فرمود: تو مرد جنگ و جهادي و بدون شمشير نمي تواني در راه خدا جهاد كني، شمشير از لوازم و احتياجات ضروري تو است. شتر نيز از ضروريات زندگي تو محسوب مي شود، بايد به وسيله آن آبكشي كني و امور اقتصادي خود و خانواده ات را تأمين كني و براي اهل و عيالت كسب روزي نمايي و در مسافرت بارت را بر آن حمل كني، تنها چيزي كه مي تواني از آن صرف نظر كني همان زره است. منهم به تو سخت نمي گيرم و به همان زره اكتفا مي نمايم. يا علي آيا اكنون بشارتي به تو بدهم و رازي را برايت آشكار بسازم؟!

عرض كرد: آري يا رسول الله، پدر و مادرم فدايت، شما هميشه نيك خوي و خوش زبان بوده ايد.

فرمود: پيش از آنكه به نزد من بيايي جبرئيل نازل شد و گفت: يا محمد! خدا ترا از بين مخلوقاتش برگزيده و به رسالت انتخاب كرد. علي (ع) را برگزيد و برادر و وزير تو قرار داد. بايد دخترت فاطمه را به ازدواج او درآوري. مجلس جشن ازدواج آنان در عالم بالا و در حضور فرشتگان برگزار شده است. خدا فرزندان پاك و نجيب و طيب و طاهر و نيكو به آنان عطا خواهد نمود يا علي هنوز جبرئيل بالا نرفته بود كه تو درب منزل را زدي (3).

 

خطبه عقد:

پيغمبر صلي الله عليه وآله فرمود: يا علي تو زودتر به مسجد برو و من نيز از عقب تو مي آيم، تا در حضور مردم مراسم عقد را برگزار كنيم و خطبه بخوانيم.

علي (ع) مسرور و خوشحال به جانب مسجد حركت نمود. ابوبكر و عمر را در بين راه ملاقات كرد، آنها از جريان كار جويا شدند، گفت: رسول خدا دخترش را به من تزويج كرد، هم اكنون پيامبر در راه است تا در حضور جمعيت، مراسم عقد و خطبه خواني را انجام دهد.

پيغمبر (ص) در حالي كه صورتش از سرور و شادماني مي درخشيد به مسجد تشريف برد، ‌و به بلال فرمود: مهاجر و انصار را در مسجد جمع كن. هنگامي كه مردم جمع شدند، بر فراز منبر رفت و پس از حمد و ثناي فرمود: اي مردم آگاه باشيد كه جبرئيل بر من نازل شد و از جانب خدا پيام آورد كه مراسم عقد ازدواج علي و فاطمه عليها السلام در عالم بالا و در حضور فرشتگان برگزار شده و دستور داده كه در زمين نيز آن مراسم را انجام دهم، و شما را بر آن گواه بگيرم. سپس نشست و به علي (ع) فرمود: برخيز و خطبه عقد را بخوان.

علي عليه السلام برخاست و فرمود: خدا را بر نعمت هايش سپاس مي گويم و شهادت مي دهم كه بغير از او خدايي نيست. شهادتي كه مورد پسند و رضايت او واقع شود. درود بر محمد صلي الله عليه وآله، درودي كه مقام و درجه اش را بالا برد. اي مردم! خدا ازدواج را براي ما پسنديده و بدان دستور داده است. ازدواج من و فاطمه را خدا مقدر كرده و بدان امر نموده است. اي مردم! رسول خدا فاطمه را به عقد من در آورد و زره ام را از بابت مهر قبول كرد. از آن حضرت بپرسيد و گواه باشيد.

مسلمانان به پيغمبر (ص) عرض كردند: يا رسول الله! فاطمه را با علي كابين بسته اي؟

رسول خدا پاسخ داد: آري. پس تمام حضار دست به دعا برداشته گفتند: خدا اين ازدواج را بر شما مبارك گرداند و در ميانتان دوستي و محبت افكند.

 

مذاكره عروسي:

علي عليه السلام مي فرمايد: حدود يك ماه طول كشيد و من خجالت مي كشيدم با پيغمبر درباره فاطمه صحبت كنم، ولي گاهي كه خلوت مي شد مي فرمود: يا علي چه همسر نيكو و زيبائي نصيبت شد؟ بهترين زنان عالم را تزويج تو كردم.

روزي برادرم عقيل پيش من آمد و گفت: برادر جان! من از ازدواج تو بسيارمسرور هستم. چرا از رسول خدا (ص) خواهش نمي كني كه فاطمه را به خانه ات بفرستد تا بوسيله عروسي شما، چشم ما روشن گردد؟ پاسخ دادم: خيلي ميل دارم عروسي كنم اما از رسول خدا خجالت مي كشم. عقيل گفت: تو را به خدا سوگند! هم اكنون با من بيا تا خدمت پيغمبر (ص) برويم.

علي با برادرش عقيل آهنگ منزل رسول خدا نمودند. در بين راه به «ام ايمن» برخورد كرده جريان را برايش گفتند. ام ايمن گفت: اجازه بدهيد من با رسول خدا در اين باره مذاكره كنم.

ام سلمه و ساير زنان از قضيه خبردار شدند و خدمت پيغمبر صلي الله عليه و آله مشرف گشتند. عرض كردند: يا رسول الله! پدر و مادرمان به فدايت، براي موضوعي خدمت شما رسيده ايم كه اگر خديجه زنده بود چشمش بدان روشن مي شد. وقتي پيغمبر (ص) نام خديجه را شنيد اشكش جاري شد و فرمود: خديجه؟! كجا مانند خديجه پيدا مي شود؟ هنگامي كه مردم مرا تكذيب نمودند مرا تصديق كرد و براي ترويج دين خدا، اموالش را در اختيار من قرار داد. خديجه زني بود كه خدا بر من وحي فرستاد كه بدو بشارت دهم خانه اي از زمرد در بهشت بدو عطا خواهد كرد.

ام سلمه عرض كرد: پدرم و مادرم فدايت شود، شما هرچه درباره خديجه مي فرماييد صحيح است. خدا ما را با او محشور گرداند. يا رسول الله! برادر و پسر عموي شما ميل دارد همسرش را به منزل ببرد.

فرمود: پس چرا خودش در اين باره صحبتي نمي كند؟ عرض كرد: از كمروئي اوست.

پيغمبر (ص) به ام ايمن فرمود: علي را نزد من حاضر كن.

وقتي علي (ع) خدمت پيغمبر مشرف شد فرمود: يا علي! آيا ميل داري همسرت را به منزل ببري.

عرض كرد: آري يا رسول الله.

فرمود: خدا مبارك كند، همين امشب يا فردا شب وسائل عروسي را فراهم مي كنم.

سپس به همسرانش فرمود: اطاقي را براي فاطمه فرش كنيد تا مراسم عروسي را برگزار كنيم (4). مراسم ازدواج برترين بندگان خداوند در روز اول يا ششم ذي الحجه (5) سال دوم يا سوم هجري انجام گرفت(6).

 

 (1)ذخائر العقبي ص 26.

 (2)بحار الانوار ج 43 ص 127 ذخائر العقبي ص 29

 (3)بحار الانوار ج 43 ص 127

 (4)بحار الانوار ج 43 ص 130 ـ 132

 (5)مناقب ابن شهر آشوب ج 3 ص 349

 (6)بحار الانوار ج 43 ص 6 و 7

برگرفته از كتاب بانوي نمونه اسلام تأليف ابراهيم اميني.

 

 

 

 

سه شنبه بیست و پنجم 7 1391 19:37
مهريه فاطمه عليها سلام

رسول خدا فرمود: اي علي جان براي مهريه فاطمه چه داري؟

اميرالمؤمنين عرضه داشت پدر و مادرم فدايت چيزي بر شما مخفي نيست من يك شمشير و يك شتر و يك زره دارم و بس؛ رسول خدا فرمود شمشيرت را كه لازم داري و با آن در راه خدا جهاد مي‏كني و دشمنان خدا را مي‏كشي، شتر هم كه براي آبكشي و باربري لازم است، من به همان زره راضي‏ام.
بعد رسول خدا فرمود: اي علي بشارت دهم تو را كه قبل از آمدن تو فرشته ‏اي از آسمان بر من نازل شد و گفت من بر يكي از پايه‏هاي عرش موكل هستم، بشارت باد تو را اي رسول خدا به همبستگي و نسل طاهر و اينك جبرئيل پشت سر من مي‏آيد.
هنوز كلامش تمام نشده بود كه جبرئيل نازل شد و پارچه‏اي از حرير سفيد بهشتي در دست من گذاشت كه در آن كلماتي با نور نوشته شده بود به اين مضمون كه خداي تعالي براي تو اي رسول خدا برادر و وزير و صاحب و دامادي اختيار كرده است از جبرئيل پرسيدم او كيست؟ گفت پسر عمت علي بن ابيطالب.
اي علي به خدا قسم هنوز جبرئيل از نزد من به آسمان نرفته بود كه تو آمدي و در زدي برو كه من امر خدا را درباره تو جاري خواهم كرد. (1)
 امام باقر عليه السلام مي‏فرمايد: (خداي تعالي فرمود) مهريه فاطمه را يك پنجم زمين و يك سوم بهشت قرار دادم و نيز چهار نهر را كه فرات و نيل و نهروان و نهر بلخ باشد براي او قرار دادم و تو هم اي محمد براي او 500 درهم قرار بده تا اين مهر براي امت تو سنت شود.
رسول خدا فرمود: هر كس روي زمين راه برود و بر فاطمه عليهاسلام غضب نمايد يا بر اولاد او خشم بگيرد راه رفتنش روي زمين حرام است.
و نيز در بحار آمده است كه همين جمله را رسول خدا درباره اميرالمؤمنين فرمودند كه هر كس روي زمين راه رود و بر تو غضبناك باشد راه رفتنش حرام است.
مهريه زنان مسلمان: امام كاظم عليه السلام مي‏فرمايد خداوند بر پيامبر گرامي اسلام وحي كرد كه مهر زنهاي مسلمان را پانصد درهم قرار دهد.
امام صادق عليه السلام مي‏فرمايد رسول خدا هيچيك از زنهاي خود را و هيچيك از دختران خود را بيشتر از 12/5 اوقيه (وزني معادل هفت مثقال) مهريه نكرد و اوقيه چهل درهم است . (2)

پي نوشت ها:

1- بحارالانوار، ج 43، ص 113 و 141.

2- بحارالانوار، ج 103، ص 348 و 349.

سه شنبه بیست و پنجم 7 1391 19:30

بسم‌الله‌ الرّحمن ‌الرّحيم

  

  

     « ..وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ ..»[1]يادآور اسم «الله» را در روزهاي معلوم شده

 

      دهه‌ي اول ماه ذيحجة‌الحرام؛ داراي استعدادهاي خاص جهت ارتباط با حضرت پروردگار است و حضرت صادق)ع( آن‌جايي كه قرآن مي‌فرمايد؛ يادآور اسم «الله» را در روزهاي معلوم شده، فرمودند: منظور از ايّام معلومات، دهه‌ي ذيحجه است.[2]

 

     در اين ده روز نظام تكوين بستر فراهمي است تا در صورت انجام عبادات خاص آن، حجاب‌هاي بين عبد و رب به بهترين نحو مرتفع گردد و قلب با گنجينه‌هاي عالم غيب و معنويت هرچه بيشتر مرتبط شود.

 

     رسول خد(ص) فرمودند:« مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَيَّامِ الْعَشْرِ يَعْنِي عَشْرَ ذِي الْحِجَّةِ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ ذَلِكَ»[3] هيچ روزي نيست كه به‌جا آوردن عمل صالح در آن نزد خداوند محبوب‌تر از روزهاي ده‌گانه - دهه ذيحجه-  باشد. عرض شد؛ اي رسول خدا، حتي جهاد در راه خدا؟ فرمود: حتي جهاد در راه خدا، مگر آن‌كه كسي با جان و مال از منزل خود خارج شود و ديگر باز نگردد».

 

     در دو ركعت نمازي كه در اين دهه بين نماز مغرب و عشا مي‌خواني بعد از حمد و سوره‌ي توحيد متذكر چهل روز ميقات موسوي مي‌گردي و اين‌كه به كمال‌رسيدن آن به اضافه‌شدن ده روزي بوده كه همان روز اول ذيحجه است و با اين كار نه‌تنها با حضرت موسي(ع)هماهنگ كه بنا به فرمايش امام باقر)ع( گويا با حاجيان حج گذارده‌اي.

 

    ماه، ماه توحيدي‌شدن جان است و انصراف از غير، و لذا حضرت امام موسي كاظم)ع( مي‌فرمايند: « مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ عَشْرِ ذِي الْحِجَّةِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ ثَمَانِينَ شَهْراً فَإِنْ صَامَ التِّسْعَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ صَوْمَ الدَّهْر» [4] هركس روز اول ماه ذيحجه را روزه بدارد، براي او ثواب روزه‌ي هشتاد ماه خواهد بود و هركس نُه روز اول آن ماه را روزه بدارد، خداوند روزه‌ي دهر را براي او مي‌نويسد.

 

     در اين دهه اذكار توحيدي فوق‌العاده‌اي را به ما آموزش داده‌اند. يكي تهليلاتي كه خداوند به حضرت عيسي(ع) آموخت و فرمود: اي عيسي! اين پنج دعا را بخوان، زيرا هيچ عبادتي نزد خدا در ايّام ده‌گانه‌ي ذيحجه محبوب‌تر از آن‌ها نيست كه عبارتند از:

 

    1- « اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ»  گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، و براي اوست ملك و مخصوص اوست سپاس، وخير و نيكي به دست اوست ، و او برهر چيزي تواناست. 

 

    2- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً»  گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، يكتا و بي‌نياز است، و او شريك و فرزندي نگيرد. 

 

    3- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ»  گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، يكتاست و بي‌نياز، فرزند ندارد و فرزند كسي نبوده، و نباشد براي او همتايي.

 

  4- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيي وَ يُميتُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ»  گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، براي اوست فرمانروايي، و بر او و براي اوست حمد، زنده كند و بميراند، و او برهر چيزي تواناست. 

 

    5- «حَسْبِيَ‌ اللهُ وَ كَفي، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعا، لَيْسَ وَراءَ اللهِ مُنْتَهي، اَشْهَدُ لِلّهِ بِما دَعا، وَ اَنَّهُ بَريءٌ مِمَّنْ تَبَرَّءَ، وَ اَنَّ لِلّهِ الاخِرَةَ وَ الاولي» بس است مرا خدا و مرا كفايت كند، دعاي دعاكننده را مي‌شنود، نيست وراء خدا نهايتي، شهادت مي‌دهم برحقانيت آنچه دعوت كرده، و اين‌كه مبري است از آنچه كه از آن تبري جسته است، ( مثل شريك‌داشتن) و اين‌كه از خدا است دنيا و آخرت. 

 

  علامه‌مجلسي«رحمة‌الله‌عليه» فرمود: اگر كسي هرروز هر يك از اين دعاها را ده مرتبه بخواند عمل به روايت كرده باشد، و اگر هرروز هر يك را صد مرتبه بخواند بهتر خواهد بود.

 

 

                              تهليلات اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)

 

   وبخواند در هرروزِ اين دهه اين تهليلاترا كه از اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) منقول و اگر روزي ده مرتبه بخواند بهتر است.

 

«لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الّلَيالي وَالدُّهُورِ» اقرار به يگانگي خدا دارم به شمارة شب‌ها و روزگاران. 

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ اَمْواجِ الْبُحُورِ» اقرار به يگانگي خدا دارم به شمارة موج‌هاي درياها. 

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ رَحْمَتُهُ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ »  اقرار به يگانگي خدا دارم و اين‌كه رحمت او بهتر است از آنچه مردم جمع كنند.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّوْكِ وَالشَّجَرِ » اقرار بر يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر خار و درختي آن را نمايش مي‌دهد.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّعْرِ وَ الْوَبَرِ »  اقرار به يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر مو و كُركي نمايش حضور و احاطة يگانگي اويند.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الْحَجَرِ وَ الْمَدَرِ» اقرار به يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر سنگ و كلوخي نمايش احاطة يگانة اوست.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ لَمْحِ الْعُيُونِ » اقرار بر يگانگي او دارم كه هر چشم برهم زدني نمايش احاطة اوست و لا غير

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ فِي الّلَيْلِ اِذا عَسْعَسَ، وَالصُّبْحِ اِذا تَنَفَّسَ»  اقرار به يگانگي او دارم كه حضور يگانة او در هر به غروب رفتن و به طلوع آمدن روزگار در نمايش است.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الرِّياحِ فِي الْبَراري وَ الصُّخُورِ»   اقرار بر حضور و احاطه و تدبير يگانة او دارم، حضور يگانه‌اي كه در هر وزيدن بادي بر صحرا و سخره نمايان است.

 

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ مِنَ الْيَوْمِ اِلي يَوْمِ يُنْفَخُ فِي‌الصُّورِ» اقرار برحضور و تدبير يگانة خداوند دارم، تدبيري كه از امروز تا روز قيامت همواره در صحنه است.    

 

     وقتي دل انسان توحيدي شد آماده مي‌شود تا حجاب‌هاي بين او و پروردگارش مرتفع گردد و آماده شود تا در روز عرفه به نيايش با خداوند پردازد و در عيد قربان به مقام قرب الهي نايل گردد.

 

 

                                                                                                        « إن‌شاءالله »

     التماس دعا

  


 

 1 - سوره حج، آيه 128

 2 - اقبال الأعمال، اعمال ذيحجه

 3  - وسائل‏الشيعة ج14ص 273   

 4 - من‏لايحضره‏الفقيه ج 2 ص 87

 

دسته ها : ذي الحجه
شنبه بیست و دوم 7 1391 19:14
X