نژاد پرستي يهود

نژاد پرستي از مهم ترين تعاليم يهود شمرده مي شود؛ به گونه اي كه «يهود» و «نژاد پرستي» در طول تاريخ هيچگاه از يكديگر جدا نبوده؛ بلكه با يكديگر پيوند عميقي داشته اند.
اين عقيده يهود كه خود را نژاد برتر مي دانند، بر ساير عقايد آنها مانند چتري سايه افكنده است، تا جايي كه حتي آيين حضرت موسي(ع) را در نژاد خود محصور ساخته اند و اگر كسي از غير نژاد يهود بخواهد اين آيين را بپذيرد، براي آنان پذيرفتني نيست؛ و لذا در ميان ملل ديگر، تبليغي نداشته و ندارند و آيين يهود را آيين انحصاري خويش دانسته اند.
همين وضع خاص آنها سبب شده است كه در انظار ساير ملل منفور شوند؛ زيرا مردم دنيا كساني را كه براي نژاد خود امتيازي قائل باشند، هرگز دوست ندارند.
و ما مي بينيم كه اسلام با آن شديداً مبارزه مي كند؛ چون نژاد پرستي، شعبه اي از شرك است.

از جمله آياتي كه نژادپرستي آنها را تأييد مي كند، اين آيه مي باشد: «قُلْ يَأَيهَُّا الَّذِينَ هَادُواْ إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ المَْوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِين f ؛ «بگو: «اي يهوديان! اگر گمان مي كنيد كه [فقط] شما دوستان خدائيد نه ساير مردم، پس آرزوي مرگ كنيد اگر راست مي گوييد [تا به لقاي محبوبتان برسيد]!»

كه پيامبر(ص) جمعي از يهوديان را به دين اسلام دعوت كردند و آنها را از مجازات خدا بيم دادند، آنان در برابر اين تهديد حضرت9 گفتند: «ما را تهديد مكن؛ ما فرزندان خدا و دوستان او هستيم. كه اگر بر ما خشم كند، همانند خشمي است كه انسان نسبت به فرزند خود دارد؛ يعني به زودي اين خشم فرو مي نشيند!»
در آياتي از قرآن كريم و منابع يهود به نژادپرستي و ادعاي برتري اين قوم اشاره شده است.
«قوم برگزيده» عنواني است كه در تورات و تلمود فراوان به چشم مي خورد، به گونه اي كه مردم جهان به دو بخش اسرائيلي و غير اسرائيلي تقسيم شده اند: «اعتقاد يهوديان به اينكه قوم برگزيده اي هستند، در آيين يهود مقوله اي اساسي است و در تلمود آمده است كه: يسرائيل (بني اسرائيل) به دانه زيتون شباهت دارد؛ چون زيتون امكان آميختن با ديگر مواد را ندارد.»
اين عقيده يهود در رفتارهاي آنان تبلور كرده است، تا جايي كه در قرآن با ذكر نمونه هايي از آن به نقد و بررسي آنها پرداخته است؛ ازجمله در سوره مائده به يكي از ادعاهاي بي اساس و امتيازات موهومي كه آنها داشته اند اشاره كرده، مي گويد: «وَ قَالَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَي نَحْنُ اَبْنَاءُ اللهِ وَ اَحِبَّائَه»؛ «يهود و نصاري گفتند: «ما، فرزندان خدا و دوستان [خاصّ] او هستيم.»
اين تنها امتياز موهومي نيست كه آنها براي خود قائل شدند؛ بلكه در آيات ديگر بارها به اين گونه ادعاهاي آنان اشاره شده است؛
به طور مثال: در آيه 111 سوره بقره ادعاي آنها را درباره اينكه غير از آنان كسي داخل بهشت نمي شود و بهشت مخصوص يهود و نصاري است بيان كرده و ابطال مي نمايد و در آيه 80 همين سوره ادعاي يهود را مبني بر اينكه آتش دوزخ جز ايام معدودي به آنان نمي رسد ذكر نموده و آنها را سرزنش مي كند.
از آيات مورد بحث استفاده مي شود كه روح تبعيض نژادي يهود - كه امروزه نيز در دنيا سرچشمه بدبختيهاي فراوان شده است - از آن زمان در يهود بوده و آنان براي نژاد بني اسرائيل امتيازات موهومي قايل بوده و هستند. متأسفانه همچنان آن روحيه بر آنها حاكم است و در واقع، پيدايش كشور غاصب اسرائيل نيز از همين روح نژاد پرستي است.
آنها نه فقط در اين دنيا براي خود برتري قايل هستند؛ بلكه معتقدند كه «اين امتيازات نژادي در آخرت نيز به كمك آنها مي شتابد و گنهكارانشان برخلاف افراد ديگر، تنها مجازات كوتاه مدت و خفيفي خواهند ديد و همين پندارهاي غلط، آنها را آلوده انواع جنايات، بدبختيها و سيه روزيها كرده است.»

مسلم است كه قومي با اين همه ادعا و سراسر غرور، هرگز حاضر نخواهد شد ،از پيامبري تبعيت كند كه از قوم و قبيله آنها نمي باشد.

سوا ل امسال احمدي نژاد از دانش اموزان چيست ؟

مي خواهيد چه كار كنيد ؟

ايا مي خواهيد جامعه در خدمت شما باشد ؟يا خود در خدمت جامعه ؟

اين سوال پر مفهمي بود

حالا بايد ببينيم چه كسي جواب اين رو مي ده ؟