. سند امامت:
شب قدر بزرگ‏ترين سند امامت و تداوم آن در طول زمان است. در روايات فراوانى، وجود شب قدر را در هر زمان دليل لزوم امامت و بقاى آن دانسته‏اند، لذا سوره قدر به منزله شناسنامه اهل بيت عليهم السلام شمرده شده است كه به برخى روايات اشاره مى‏شود:
از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود: على عليه السلام زياد مى‏فرمود: هيچ‏گاه تيمى و عدوى [ابوبكر و عمر] خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله جمع نشدند مگر آنكه آن حضرت [سوره] «انا انزلناه...» را با خشوع و گريه مى‏خواند، سپس آن دو عرض مى‏كردند چقدر رقت‏شما نسبت‏به اين سوره شديد است. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمود: به جهت آنچه چشمم ديده و دلم فهميده است و به جهت آنچه دل اين شخص [يعنى على عليه السلام] پس از من خواهد ديد. آن دو مى‏گفتند: مگر شما چه ديده‏اى و او چه مى‏بيند؟
فرمود: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله براى آن دو نوشت «تنزل الملائكه والروح فيها باذن ربهم من كل امر» ؛ «ملائكه و روح در آن شب با اذن پروردگارشان براى (تقدير) هر كارى نازل مى‏شوند.» آن‏گاه مى‏فرمود: آيا بعد از «كل امر؛ تمام امرها» كه خداوند مى‏فرمايد، چيزى باقى خواهد ماند؟ مى‏گفتند: نه. سپس حضرت مى‏فرمود: آيا مى‏دانيد آن كسى كه هر امرى بر او نازل مى‏شود كيست؟ مى‏گفتند: تو هستى اى رسول خدا! آن‏گاه مى‏فرمود: بله [ولى] آيا شب قدر بعد از من هم ادامه دارد؟ مى‏گفتند: بله. مى‏فرمود: آيا [در شبهاى قدر] بعد از من هم آن امر نازل مى‏شود؟ مى‏گفتند: بله. سپس مى‏فرمود: بر چه كسى؟ مى‏گفتند: نمى‏دانيم. سپس آن حضرت از سر من [على] مى‏گرفت (و دست را روى سر من قرار مى‏داد) و مى‏فرمود: اگر نمى‏دانيد بدانيد، آن شخص پس از من اين مرد است.
فرمود: پس آن گاه آن دو نفر هميشه اين‏گونه بودند كه شب قدر را بعد از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به سبب هراسى كه بر دل آن دو مى‏افتاد، مى‏شناختند.
و در جاى ديگر على عليه السلام فرمود: «به حقيقت‏شب قدر در هر سال وجود دارد و امر سال در آن شب نازل مى‏شود و به راستى براى آن امر صاحبان امرى است. عرضه شد آنان چه كسانى هستند؟ فرمود: «انا و احد عشر من صلبى ائمه محدثون؛ من و يازده [امام] از نسل من كه [همه] امامانى محدث مى‏ باشند [كه ملائكه را نمى‏بينند ولى صداى آنها را مى ‏شنوند].»
و در برخى روايات آمده كه خود ولايت على عليه السلام‏و ائمه عليهم السلام‏جزء تقديرات آن شب استو دستور داده‏اند كه با مخالفان براى اثبات امامت و بقاى آن و زنده بودن مهدى عليه السلام به شب قدر استدلال كنيد.آرى، بقاى شب قدر دليل محكمى است‏بر بقاى امامت و بقاى امامت اقتضا مى‏كند حيات و زنده بودن مهدى عليه السلام را و حيات مهدى عليه السلام نشانه حيات مذهب پيشتاز و هميشه در صحنه تشيع است. لذا اسلام اصيل و قرآن تا ابد زنده است.
از اينجا روشن شد كه شب قدر، يعنى شب ولايت و امامتو معناى رواياتى كه شب قدر را به فاطمه زهرا عليها السلام‏تفسير نمودهاست، روشن شد كه حقيقت‏شب قدر امامت و ولايت است و حقيقت ولايت و امامت زهراى مرضيه عليها السلام است.