پس درد امام حسين(ع) درد دين است، درد اسلام است، نه درد حكومت. امام دنبال حكومت نبود. او مي‏دانست كه بني اميه مي‌خواهند براندازي كنند، اما نه براندازي حكومت، بلكه قصدشان براندازي دين و آيين اسلام بود.

آنها لاابالي‌گري را در جامعه ترويج مي‌كردند، چون اين كارشان موجب براندازي دين مي‏شود و امر به معروف و نهي از منكر جلوي اين براندازي را مي‌گيرد، يعني نمي‌گذارد چنين چيزي در جامعه وارد شود.

گفتيم: امام حسين در وصيتنامه‌اش كه به برادرش محمدبن‏حنفيه نوشت و در مدينه به او داد، فرمود: من دارم براي اقامه امر به معروف و نهي از منكر مي‌روم، قيام من براي رياست و اينها نيست.

در خطبه‌اي هم كه حضرت خواندند، فرمودند: «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُنْتَهَى عَنْه»