معرفی وبلاگ
فعالییت سازمان زنان انقلاب اسلامی در پی انسجام و هماهنگی و شناسایی زنان فعال منطقه بسته به مهارت و توانمندیی انها در جهت رفع نیازمندرهای زنان ان منطقه .
خواهرم بسته به نیاز فکری و روحی و مادی خود با ما هم سخن شو
بهترین خوبی ها نزد زنان است
امام صادق(ع)
باهم شویم ،یکی شویم
درمانی برای دردی شویم ............
آن لحظه اي كه زن در خانه خود مي ماند و (به امورزندگي و تربيت فرزند مي پردازد)به خدا نزديكتر است.حضرت زهرا (س)
صفحه ها
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 2083502
تعداد نوشته ها : 1572
تعداد نظرات : 178
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
بسم الله الرحمن الرحيم
معارف عميق مهدويت ضامن سلامت و سعادت جامعه و فرد فرد انسان‌هاست، اعتقاد به بشارت‌هاي پيامبران گذشته و ائمه دين(ع) افراد با انگيزه و پرتواني را در جامعه مي‌تواند پرورش دهد، باور به حضور امامي ناظر بر اعمال، از جنبه فردي موجب پاك نگاه داشتن روح و پيراستن اعمال از زشتي‌هاست و از جنبه اجتماعي باعث هم‌دلي مؤمنان و ايستادگي در برابر ظالمان مي‌شود، كاركرد وسيع و عميق آموزه‌هاي مهدوي، جذابيت خاص موضوع را نشان مي‌دهد، به همين دليل، قشرهاي مختلف جامعه پرسش‌هاي بسياري در اين موضوع دارند كه لزوم پاسخگويي صحيح به آنها از راهي مطمئن بر كسي پوشيده نيست.پژوهشكده مهدويت در كتاب «مهدويت، پرسش‌ها و پاسخ‌ها» به برخي از شبهات اين گونه پاسخ مي‌دهد:
راه‌هاي تشخيص صدق و كذب ديدار افراد با امام زمان(عج)
*رؤيت حضرت به چند طريق امكان دارد و تشخيص صدق و كذب آن چگونه است؟
رؤيت حضرت در عصر غيبت كبرا به سه صورت ممكن است:
الف) در عالم خواب؛
ب) در حال مكاشفه؛
ج) در حال بيداري.
كه در حال بيداري از نظر كيفيت و نحوه ديدار سه گونه دارد:
1 ـ ديدار با حضرت با عنوان غيرحقيقي؛ به گونه‌اي كه ديدار‌كننده هنگام ملاقات و بعد از آن، هيچ گونه توجهي به شخص حضرت ندارد و ايشان در اين ديدار، فردي عادي و ناشناس تلقي مي‌شود، اين رؤيت ممكن است براي بسياري از افراد به طور تصادفي و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد، ولي هرگز او را نمي‌شناسند.
2ـ ديدار حضرت همراه با شناخت؛ يعني شخص ديدار كننده حضرت را به هنگام ديدار بشناسد، اين نوع رؤيت، بسيار اندك و انگشت شمار است؛ زيرا چنين رؤيتي با فلسفه غيبت منافات دارد و در عصر غيبت، اصل بر اين است كه حضرت از چشمان مردم پنهان باشد، مگر در مواردي كه مصلحت مهم‌تري اقتضا كند و حضرت بنا به مصالحي خود را بشناساند كه اين نوع ديدار فو‌ق‌العاده اندك است؛
3ـ رؤيت حضرت در حال غفلت از حضور امام، يعني شخص حضرت مهدي(عج) را ملاقات مي‌كند، ولي در آن حال به حضور حضرت توجهي ندارد و وي را فردي عادي مي‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلايل و شواهد موجود، يقين پيدا مي‌كند كه وي امام عصر(عج) بوده است.
بيشتر تشرفاتي كه در كتاب‌ها نقل شده است، از اين نوع است و نشناختن نيز يا به دليل غفلت شخص ديدار كننده در آن حال است و يا به دليل اينكه حضرت در او تصرفات تكويني و ولايي كرده و اجازه شناخت را به وي نمي‌دهد؛ ولي بعد از جدايي، از قراين ديگر قطع پيدا مي‌كند كه وي امام بوده است.
اما تشخيص صدق و كذب چنين رؤيت‌هايي، به دليل يقيني و صدق گوينده نياز دارد، چنين ادعاهايي از افراد ناموثق و بي‌تقوا پذيرفتني نيست و اصل بر تكذيب مدعي چنين ديدارهايي است، مگر اينكه به صحت گفتار وي يقين داشته باشيم.
دليل ناشناس بودن امام زمان(عج) در عصر غيبت
*چرا افراد هنگام ملاقات امام را نمي‌شناسند؟
زيرا غيبت كه به معناي ناشناس بودن حضرت است، اقتضا مي‌كند كه ديگران حضرت را نشناسند، پس نشناختن حضرت در چنين ملاقات‌هايي طبق قانون غيبت بوده و دليل نمي‌خواهد؛ زيرا ايشان در حال غيبت‌اند و نبايد غيبت و ناشناس بودن، به ظهور و شناسايي تبديل شود.
در عين حال با اينكه در زمان غيبت به دلايلي كه موجب غيبت شده، امام مهدي(عج) بايد از ديده‌ها مخفي باشند، ممكن است كساني كه مشكل بزرگي دارند يا به مقامات معنوي عالي دست يافته‌اند، به محضر آن حضرت شرف‌ياب شوند.
البته اين شرف‌يابي مي‌تواند متفاوت باشد، برخي حضرت را مي‌بينند ولي نمي‌شناسند؛ گروهي مي‌بينند و مي‌شناسند و حضرت هم با آنان سخن مي‌گويد؛ برخي او را مي‌بينند و مي‌شناسند و اجازه مي‌يابند كه با ايشان سخن بگويند، اين تفاوت‌ها به دليل اختلاف درجات معنوي افراد است.
در هر حال دليل اينكه افراد كمي هنگام ملاقات، آن حضرت را مي‌شناسند، آن است كه شايستگي ديدن همراه با شناخت، در افراد كمي وجود دارد.
چرا نبايد براي ديدن بقية‌الله(عج) اصرار كرد
*آيا ديدن امام زمان(عج) داراي شرايط خاصي است و نصيب هر كسي مي‌شود؟ و آيا نديدن آن حضرت مصلحتي دارد؟
ديدن امام زمان(عج) در عصر غيبت كبري امكان داشته و اگر كسي توفيق يابد، سعادت بزرگي نصيبش شده است، اما همه سعادت اين نيست كه انسان شبانه‌روز تلاش كند و خواهان ديدن امام باشد، البته ديدن حضرت سبب نمي‌شود كه انسان گناه نكند؛ زيرا برخي انسان‌هاي معاصر ديگر امامان(ع) با وجد ديدن امام معصوم باز هم گناه مي‌كردند و حتي گاهي با آنها مخالفت مي‌كردند.
ديدن حضرت تأييد بر كردار درست انسان نيست؛ اگر چه نصيب هر كس نمي‌شود، نديدن حضرت هم دليل بر خرابي اعمال نيست، بسياري از بزرگان، علما و مجتهدان، امام زمان(عج) را نديدند، ولي چه بسا افرادي كه مسلمان هم نبودند، ولي چون به مقام اضطرار رسيدند، حضرت از آنها دست‌گيري كرده و از اين جهت امام را ديده باشند.
مهم اين است كه اگر ما او را نبينيم، او ما را مي‌بيند و همين اعتقاد براي ترك گناه كافي است.
احمد بن حسن بن ابي‌صالح خجندي، مدتي در جست‌وجوي امام زمان(عج) شهرها را مي‌گشت و بسيار جدي بود و اصرار داشت كه به حضور آن حضرت مشرف شود، عاقبت نامه‌اي از طريق حسين‌بن روح به اين مضمون براي حضرت مهدي(عج) نوشت: «دل من، شيفته جمال تو گشته و همواره در فحص و طلب تو مي‌كوشم، تمنا دارم جوابي مرحمت فرماييد كه قلب من ساكن شود و دستوري در اين باره فرماييد».
جواب آمد: «هر كس در خصوص من جست‌وجو و تجسس كند، مرا مي‌طلبد و هر كس مرا بيابد، به ديگران بنمايد و هر كس مرا به ديگران بنمايد، مرا به كشتن دهد و هر كس مرا به كشتن دهد، مشرك شود».
بنابراين احتمال دارد كه به صلاح ما نباشد آن حضرت را ملاقات كنيم، چه بسا ديدار حضرت مايه عجب، تكبر و خودپسندي ما شود كه خود مايه هلاكت انسان است.
نظر آيت‌الله بهجت درباره علت نقاب ديدار ما با امام زمان(عج)
*آيا اگر از گناه اجتناب كنيم و منتظر واقعي باشيم، امام زمان(عج) به ما سر مي‌زند؟
قطعا گناه كردن، مهم‌ترين علت محروميت از عنايات امام زمان(عج) است، امام مهدي (عج) نيز در توقيع شريفشان به شيخ مفيد مي‌فرمايد: «ما را از ايشان(شيعيان) چيزي محبوس نكرده است، مگر گناهان و خطاهايي كه از ايشان به ما مي‌رسد و ما آن را ناخوش مي‌داريم و از ايشان نمي‌پسنديم».
آيت‌آلله بهجت نيز بيان فرموده‌اند: اگر بفرماييد چرا به آن حضرت دسترس نداريم، جواب شما اين است كه چرا به انجام واجبات و ترك محرمات ملتزم نيستند؟ او به همين از ما راضي است؛ زيرا «اورع الناس من تورّع عن المحرمات»؛ پرهيزكارترين مردم كسي است كه از كارهاي حرام بپرهيزد، ترك واجبات و ارتكاب محرمات، حجاب و نقاب ديدار ما از آن حضرت است.
بنابراين اگر ما از گناه اجتناب كنيم و منتظر واقعي باشيم، به مقامي مي‌رسيم كه غيبت و حضور برايمان فرقي ندارد، امام سجاد(ع) به ابوخالد كابلي مي‌فرمايد: «اي ابوخالد! به درستي كه مردم زمان غيبت حضرت مهدي(عج) آنان كه معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به سر مي‌برند، با فضيلت‌ترين مردم همه زمان‌ها هستند؛ به دليل اينكه خداوند متعالي عقل و فهمي به آنان عنايت كرده كه غيبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است».
از اين رو، در حديث ديگري امام جعفر صادق(ع) مي‌فرمايد: «هر كس دوست دارد كه از ياران حضرت قائم(عج) شود؛ بايد كه منتظر باشد و در عين حال به پرهيزكاري و اخلاق نيكو مشغول شود».
بنابراين اگر كسي ترك گناه كند و منتظر امامش باشد، از ياران واقعي حضرت به شمار مي‌آيد، آن‌گاه اگر بزرگترين توفيق الهي او را دريابد، غيبت و و ظهور حضرت برايش تفاوت نخواهد داشت.