محمّد مهدي، فرزند سيد مرتضي طباطبايي بروجردي، معروف به سيد بحرالعلوم، از نوادگان امام حسن مجتبي (عليه السلام)، در يك خانواده روحاني و پرهيزكار، در شهر كربلاي معلي پا به عرصه هستي نهاد.[۱]
در علم و فضائل اخلاقي سيد مطالب زيادي است كه من حقير بخواهم در اين زمينه كلامي عرض كنم اما در اين مطلب مي خواهم دليل اينكه چرا علما به او لقب «بحرالعلوم: درياي علم» را داده اند را نقل كنم.
ميرزاي قمي ـ نويسنده كتاب قوانين ـ مي گويد:
من با علامه بحرالعلوم در درس آقا وحيد بهبهاني (ره) هم مباحثه بودم. اغلب من براي او بحث را تقرير مي كردم تا اينكه به ايران آمدم و كم كم شهرت علمي سيد بحرالعلوم به همه جا رسيد و من تعجب مي كردم. تا زماني كه خدا توفيق عنايت فرمود كه براي زيارت عتبات موفق بشوم. وقتي به نجف اشرف وارد شدم سيد را ملاقات كردم. مسأله اي عنوان شد، ديدم سيد بحرالعلوم درياي مواج و عميقي از دانشهاست. پرسيدم: آقا ما كه با هم بوديم، شما اين مرتبه را نداشتيد و از من استفاده مي كرديد، حال شما را مانند دريا مي بينم. سيد فرمود: ميرزا، اين از اسرار است كه من به تو مي گويم. تا زنده ام به كسي نگو و كتمان بدار. من قبول كردم. آنگاه فرمود:
«چگونه اين طور نباشم و حال آنكه آقايم (حجة بن الحسن ارواحنا فداه) مرا شبي در مسجد كوفه به سينه مبارك خود چسبانيد (كه گويي علم از سينه حضرت به سينه من منتقل شد).[۲]
وقتي گاهي اينگونه داستان ها را از علماي عظام مي خوانم واقعاً انگشت حسرت به دهان مي گيرم و با خود مي گويم: آنها كجا و ما كجا… .
[۱]. فوائد الرضويه، شيخ عباس قمي، ص۶۷۶؛ مستدرك الوسائل، ميرزا حسين نوري، ج۳، ص۳۸۳؛ قصص العلماء، ميرزا محمد تنكابني، ص ۱۶۸؛ اعيان الشيعه، سيد محسن امين عاملي، ج ۱۰، ص ۱۵۸

[۲]. گنجينه دانشمندان، محمد شريف رازي، ج۸، ص ۳۷۱ به نقل از گلشن ابرار، ج۱، ص۲۹۹٫