يكي ديگر از روش هاي آموزش و ترويج اخلاق از سوي حضرات معصومين مسئله تغافل يا ناديده گرفتن خطا و اشتباه ديگران بوده است در مواردي لازم بوده است . تغافل در حقيقت فرصتي براي باز انديشي عمل و تفكر در خطاي خاطي است ، چرا كه نوعاَ اگر چنين فرصتي به خطاكار داده شود ، نداي وجدان او را بر خطاي كرده نهيب خواهد زد . تغافل نوعي احسان نيز محسوب مي شود كه در حق خطاكار انجام مي شود . و اين موجب اصلاح خواهد بود .
چنان كه در شعري منسوب به اميرالمؤمنين سلام الله عليه آمده است : و ذي سفه يواجهني بجهل بسا هستند صاحبان سفاهت كه با جهل خود با من رو در رو مي شوند
و اكره ان اكون له مجيباَ و من كراهت دارم از اين كه پاسخشان را بدهم
يزيد سفاهة و ازيد حلماَ بسيار اتفاق مي افتد كه او بر سفاهت خود مي افزايد و من بر حلمم مي افزايم
كعود زاد في الاحراق طيباَ . 1 مانند عودي كه در آتش بسوزد عطر خوشش ظاهر مي شود .
پي نوشت : 1 - ديوان منسوب به اميرالمؤمنين سلام الله عليه
سيره و روش معصومين (ع) در ترويج اخلاق (هشدار پيامبر ص در باره نحوه معاملات)