خبرگزاري فارس: كارشناس تاريخ اسلام گفت: حضرت حمزه(ع) كه به شدت از اهانت ابوجهل نسبت به برادرزاده‌اش برآشفته بود كمان خود را بر سر او كوفت و گفت: مگر نمي‌داني من به آيين او در آمده‌ام؟!

محمدحسين رجبي دواني كارشناس تاريخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار آيين و انديشه فارس در خصوص فرا رسيدن سالروز شهادت حضرت حمزه سيدالشهدا (ع) گفت: حضرت حمزه(ع) از كساني است كه در دوران سخت اسلام در مكه و در اقليت بودن محض مسلمانان ايمان آورد و چون فرد بسيار شجاع و قابل احترامي بود، اسلام آوردن او باعث تقويت پيامبر(ص) و موقعيت اسلام شد.

وي اظهار داشت: در ميان بني‌هاشم، حضرت حمزه(ع) با اندكي تأخير نسبت به برخي ديگر از بستگان حضرت رسول(ص) دعوت ايشان را پذيرفت البته آنچه كه از نقل تاريخ برمي‌آيد زمان اسلام آوردن حضرت حمزه(ع) خيلي هم با فاصله زماني صورت نگرفت.

رجبي دواني با اشاره به آشكار شدن ايمان حضرت حمزه(ع) در حدود سال پنجم بعثت تصريح كرد: جريان اسلام آوردن حمزه عموي پيامبر اين گونه بود؛ زماني كه پيامبر اكرم(ص) در مسجدالحرام مورد جسارت و اهانت ابوجهل قرار گرفت و چون حضرت نمي‌خواست با او دهان به دهان شود ابوجهل را رها كرد و به منزل رفت.

وي ادامه داد: از آنجايي كه حضرت حمزه(ع) عادت داشت بعد از شكار به طواف كعبه مي‌رفت لذا كنيزي كه شاهد اهانت ابوجهل به شخص پيامبر(ص) بود جلو رفت و به حضرت حمزه(ع) گفت: من شاهد بودم كه چگونه ابوجهل به برادرزاده‌ات اهانت كرد. حمزه(ع) به شدت برآشفت و با كمان خود بر سر ابوجهل زد و او را خونين كرد و اينجا بود كه حضرت حمزه(ع) فرياد برآورد چرا تو اين گونه با برادرزاده‌ من رفتار مي‌كني مگر نمي‌داني من به آيين او درآمده‌ام لذا از اينجا به بعد ديگر ايمان حضرت حمزه(ع) براي همگان مشخص شد و تا حد زيادي در دور كردن مشركان از جسارت به ذات مقدس حضرت رسول(ص) مؤثر بود.

اين كارشناس تاريخ اسلام در خصوص اطلاق لقب «سيد‌الشهدا» به حضرت حمزه(ع) توسط پيامبر(ص) گفت: در طول دوران رسالت پيامبر(ص) هيچ جنگي مانند جنگ احد، ضايعات و تلفات شديدي نداشت. مهم‌ترين فردي كه در جنگ احد به شهادت رسيد حضرت حمزه(ع) بود. فردي كه زحمات بسياري براي اسلام كشيد و تا پايان حيات حضرت رسول(ص) شهيدي كه هم‌رديف حضرت حمزه(ع) باشد را مشاهده نمي‌كنيم.

وي عنوان كرد: صرف عمو بودن براي پيامبر(ص) موجب اين نبود كه حضرت حمزه(ع) را احترام كند، چرا كه حضرت رسول(ص) عموي ديگري به نام عباس هم داشتند اما بعد از حضرت ابوطالب(ع) هيچ كس اخلاص، حمايت بي‌شائبه و ايمان محكمي مانند حضرت حمزه(ع) را در دفاع از پيامبر و دستاورد بزرگ ايشان به اين صورت به نمايش نگذاشته بود همچنين با توجه به اينكه اكثر ياران حضرت جوان بودند اما عموي بزرگوارشان چند سالي از ايشان بزرگتر بود لذا جانفشاني حضرت حمزه(ع) امري ارزشمند بود.

رجبي دواني با بيان اينكه اكثر شهداي اُحد از انصار و از اهل مدينه بودند، گفت: وقتي پيامبر(ص) مشاهده كرد كه اكثر شهدا زائر و گريه كن دارند از غربت عموي خود منقلب شد و به عزاداري براي او پرداخت وقتي مردم ديدند كه چگونه حضرت رسول(ص) بر سر مزار عموي خود عزاداري مي‌كند آنها هم حمزه سيدالشهدا(ع) را ارج نهاده و بر سر مزارش حاضر شدند.

وي اظهار داشت: حضرت حمزه(ع) در دفاع از پيامبر(ص) تا بذل جان خويش پيش رفت و اين موضوع باعث شد تا حضرت زهرا(س) همان احترامي را كه پيامبر(ص) براي عمومي خود داشت را داشته باشد و هر از چندگاهي بر سر قبر ايشان حاضر شده و براي او و ساير شهداي احد دعا مي‌كرد و اين را از باب ارج نهادن به زحمت‌هاي مجاهد بزرگ في سبيل‌الله كه از قضا عموي پيامبر(ص) نيز بود، انجام مي‌داد.

انتهاي پيام/ك