به گزارش خبرنگار سياسي باشگاه خبرنگاران، نوزدهم شهريور ماه مطابق با سالروز وفات آيت الله سيدمحمود طالقاني است.
مرحوم آيت‌الله طالقاني در سال 1289 شمسي ديده به جهان گشود. او در خانواده‌اي اهل علم و فضيلت و داراي روحيات انقلابي و ضد ظلم رشد نمود و ابتدا در محضر پدرش سيد ابوالحسن، آغاز به يادگيري مفاهيم اسلامي نمود و تحصيلات ديني خود را در مدارس رضويه و فيضيه تا درجه اجتهاد ادامه داد. وي در سال 46 به واسطه فشارهاي داخلي و خارجي بر رژيم شاه، از زندان آزاد شد اما دست از مبارزه نكشيد و در آستانه سال 1350 همزمان با برگزاري جشن‌هاي 2500 ساله شاهنشاهي بار ديگر دستگير و به مدت سه سال در زابل و 18 ماه در بافت كرمان در بدترين شرايط به حالت تبعيد به سر برد. در سال 1354 مجددا توسط ساواك گرفتار و به 10 سال زندان محكوم گرديد.
آيت‌الله طالقاني در آستانه انقلاب اسلامي از زندان آزاد شد و نهايت تلاش خود را جهت پيروزي انقلاب نمود و پس از پيروزي به رياست شوراي انقلاب برگزيده شد. در انتخابات خبرگان قانون اساسي نيز به عنوان نماينده مردم تهران انتخاب گرديد. ايشان در اوايل مرداد ماه 1358 از سوي امام خميني مأمور بر پايي نماز جمعه گرديدند و اولين نمازجمعه بعد از پيروزي انقلاب را در 5 مرداد 1358 در دانشگاه تهران اقامه كردند. موسسه فرهنگي هنري و انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامي ضمن گراميداشت سالروز وفات اين مبارز بزرگ انقلاب، دو عنوان از منشورات خود را كه قبلا به چاپ رسيده است و مرتبط با زندگي و مبارزات آيت الله سيدمحمود طالقاني است را معرفي كرد. *

* زندگي و مبارزات آيت‌الله طالقاني
معرفي كتاب: در ميان رهبران روحاني و سياسي انقلاب، آيت‌الله طالقاني داراي ويژگي‌هاي خاصي است. وي از پيشگامان و از باسابقه‌ترين مبارزان روحاني عليه رژيم پهلوي بود كه در سال‌هاي آخر سلطنت رضاشاه عملاً وارد مبارزه شد. امتياز دوم طالقاني اين بود كه از چنان شخصيت و منزلت و جـايگاهي برخوردار بود كه همواره فراتر از احـزاب و گروه هاي سياسي، اجتماعي و حتي ايدئولوژيك عمل مي كرد و اين مسئله نيز از شرح صدر قرآني و وسعت مشرب سياسي و ايماني او با الهام از قرآن بود. وي با همكاري نيروهاي سياسي مبارز، عدالتخواه و آزادي طلب درصدد بود تا آنها را جذب نمايد. مرحوم طالقاني در طول چهل سال مبارزه و مجاهدت، كه بيش از يازده سال آن را در زندان و تبعيد سپري كرد، همواره پيشرو، هدايتگر و توازن بخش نيروهاي انقلابي بود؛ به  رغم آثار و نوشته ­هاي ارزشمند به جا مانده از ايشان و نقش مؤثر وي در پيروزي انقلاب اسلامي، به ‌جز معدود نوشته  ها هنوز آن‌چنان كه بايد و شايد در مورد ديدگاه ها، مواضع، آثار و نقش ايشان در پيروزي انقلاب اسلامي پژوهش هاي درخور توجهي انجام نگرفته است . نوشته حاضر كه حاصل بيش از يك سال تحقيق و پژوهش نويسنده با شوق و علاقه  ي وافر به انديشه هاي طالقاني صورت گرفته شامل پنج بخش و چندين فصل است. بخش اول به زندگينامه  ي خانوادگي و حيات علمي ايشان مي‌پردازد. در بخش دوم به  طور مختصر به مبارزات سياسي ـ اجتماعي طالقاني از دوران پهلوي اول تا پيروزي انقلاب اسلامي اشاره شده است.   بخش سوم به رابطه طالقاني با گروه ها و سازمان هاي سياسي پرداخته و بخش چهارم شامل مباحثي از جمله: مسئله  ي كردستان و تركمن‌صحرا، شوراي انقلاب، احياي نماز جمعه و مجلس خبرگان و به  طور كلي به فعاليت هاي طالقاني پس از پيروزي انقلاب اسلامي تا زمان رحلت ايشان اختصاص دارد. آرا و انديشه  ها و ديدگاه هاي طالقاني شامل: اصل شورا، حكومت و حاكميت، آزادي و استبداد، طالقاني و قرآن، طالقاني و روحانيت و... فصول بخش پنجم را تشكيل مي‌دهند. در تأليف اين اثر سعي شده حتي  الامكان از آثار و تأليفات طالقاني و اسناد و منابع دست اول استفاده شود. گـذشته از اسناد منتشرشـده از آيت  الله طالقاني، از اسناد و اعلاميه  هاي موجود در آرشيو مركز اسناد انقلاب اسلامي و سازمان اسناد و كتابخانه‌ي ملي استفاده شده است. **

انقلاب
(سيري در زندگي و مبارزات آيت الله سيد محمود طالقاني)
تأليف: سعيده سادات محتشمي‌پور

معرفي كتاب: «پدر» اولين عبارتي است كه با ذكر و ياد نامش به ذهن تداعي مي‌شود. «پدر» مظهر عطوفت و رحمت است براي فرزندان و مربي آداب و اخلاق؛ سلام و صلوات بندگان خدا به پدر فرزند صالح و دستگير خلق است و نفرين‌شان بر پدر فرزندان زشت‌كردار اما امان از فرزندان ناخلف كه از فضل پدر، آنان را هيچ حاصلي نبوده و نيست. آيت‌الله سيدمحمود طالقاني (عليه رحمت‌الله و بركاته)، «پدر» بود براي اين امت؛ امتي كه به صلاح و فلاح رسيد... جشن پيروزي انقلاب اسلامي‌و استنشاق در هواي جمهوري اسلامي، به ثمر رسيدن نسلي صالح را موجب شد و سلام و صلوات را نثار «پدر طالقاني» كرد. بچه‌هاي مجاهدش اما ناخلف از آب درآمدند! آيت‌الله طالقاني با همه‌ي مبارزان عليه جور و ستم محمدرضاشاهي همراهي داشت و براي همه‌شان مرشد و مربي بود؛ همين بود كه شد «پدر» اما نشان داد كه مبارزه وسيله‌اي است براي تاباندن پرتوهاي نوراني قرآن بر جامعه و چون هدف عظيمش را در كلام امام‌خميني ديد، در اين راه سنگلاخ و پرفراز و نشيب با او رهسپار شد. اول نشيب، بي‌شك، ناخلفي فرزندان مجاهدش بود كه با دوستان ناباب و تفكري بي‌خدا همراه شده و قله‌هاي مجاهدت خلق خدا به دره‌ي نفاق سقوط كردند. «پدر» خون دل خورد، محبت كرد و جفا را ناديده گرفت. اثر پيش رو، شرحي است بر زندگي مجاهد نستوه، ابوذر زمان و پدر امت آيت‌الله طالقاني كه تقديمي‌ا‌ست به امتش و نسل صالح پدري بزرگ.
انتهاي پيام/