با سلام خدمت همه مشتاقان معارف اهل بيت عليهم السلام آنچه كه از آن به عنوان شاه راه تعبير كردم، چيزي است كه بعد از سالها تحصيل در حوزه و همچنين تحقيقات شخصي در باب اخلاق و سير و سلوك و عرفان به آن رسيده و يقين به تاثير گذاري آن دارم. همچنين در سالهاي تبليغ اين راه را به مشتاقان ارائه كرده و پي گير اثر آن بوده ام(چيزي شبيه تحقيقات ميداني روانشناسان)، و خدا را شاهد مي گيرم در اين ماه پر بركتش كه كسي وارد اين مسير و متحلي به اين فيض عظيم نشد جز اينكه به تعبيري كوتاه زندگيش در تمام ابعاد تغيير كرد. زيرا چون كه صد آيد نود هم پيش ماست. اما اين شاه راه چيزي نيست مگر توحيد. انساني كه مراتب توحيد را حائز مي شود و موحد تر مي شود و ذرات و غبار شرك را از تمام شئون وجوديش دور مي كند اگر رذائل مختلفي هم داشته باشد در پرتو توحيد همه رذائل از بين خواهد رفت. اگر متكبر باشد با توحيد مي يابد كه اگر براي خود استقلالي قائل باشد در واقع موحد نيست بلكه به همان مقدار مشرك است. اگر عجب دارد با توحيد(توحيد افعالي) متوجه مي شود كه اعمال رفتارش به اراده مستقل او نبوده است و خواست او در طول اراده الهي بوده و اگر خدا توفيق نمي داد خيري از او صادر نمي شد. اگر غرور دارد با توحيد(عظمت پيدا كردن خدا در نظرش به علت شناخت صحيح)خودش را چيزي نمي بيند كه به آن افتخار كند. اگر اهل غيبت و تهمت است با توحيد و درك عجز خود و ديگران سعي در غيبت از ديگران به علت احساس ذلت خود و بالاتر بودن ديگران نمي كند،با تهمت زدن عقده هاي درونيش را سرپوش نمي گذارد.(تمام دليل غيبت و تهمت عقده حقارت نيست،صرف مثال است). و قس علي هذا(باقي موارد نيز قابل تبيين است) البته ورود به اين راه منافاتي با مرابطه و كار روي يك يا چند رذيله ندارد،خصوصا بحث شناخت گناهان و رذائل كه در راه توحيد نيز لازم است.ولي مي توان در كنار انجام آن راه ها اين مسير را نيز پي گرفت كه حقيقتا فيض عظمي است.رزقنا الله عيب آن مسير به تنهائي اينست كه هم خيلي طول مي كشد و هم گاهي اوقات برخي رذائل كه ترك مي شود انسان تازه در دام رذيله ديگري مي افتد؛مثلا چند رذيله را ترك كرده گرفتار عجب مي شود كه از همه خطرناك تر است. اما كسي كه توحيد را نيز پي گير باشد هم در ترك رذائل موفق تر است چون بنيان و بنان اعتقاديش محكم است و هم فضائلي را در طي مسير كسب مي كند. عرض شد كه :چون كه صد آيد نود هم پيش ماست. توحيد روش خاص اخلاق اسلامي است و بنده از آن و چند مسأله ديگر در اخلاق تعبير به هنر اعلاي اخلاق اسلامي مي كنم. تا يار كه را خواهد و ميلش به كه باشد. پرتو توحيد هر چه قوي تر شود چيزي از نفس اماره باقي نمي گذارد كه محل و موضوع براي رذائل باشد. تا چه مقبول افتد.