يكي از وصاياي رسول خدا(ص) به اميرمؤمنان علي عليه‌السلام، تلاوت مستمر قرآن است؛ «وَ عَلَيكَ بِتِلاوَةِ القُرآنِ عَلي كُلِّ حالٍ؛ در همه حال و در هر شرايطي قرآن تلاوت كن.» (وسائل الشيعه، جلد 4، ص 839)

«ابوالفضل علّامي» در كتاب «آداب تلاوت قرآن كريم» در ادامه اين مطلب مي‌نويسد: بسياري از عبادات هنگام مريضي، مسافرت يا جهاد در راه خدا از انسان ساقط مي‌شود و يا تخفيف پيدا مي‌كند، اما خداوند تأكيد دارد كه در اين موارد نيز سعي كنيد تا حد امكان قرآن بخوانيد (سوره مباركه مزمل، آيه 20)

سرّ مطلب چيست؟

چرا بر قرائت مستمر و روزانه قرآن اين همه تأكيد شده است؟ شايد حكمتش اين است كه قرآن برنامه زندگي سعادتمندانه هر مسلمان است به اين جهت سزاوار است مسلمانان هر روز به قرآن مراجعه كنند و با قرائت آن درس‌هاي زندگي را از قرآن بگيرند و بدان عمل كنند؛ هر مسلماني كه بخواهد به قرآن عمل كند لازم است روزانه به آن مراجعه كند و با آن مأنوس باشد.