معلمي شغل و حرفه نيست، بلكه ذوق و هنر توانمندي است معلمي در قرآن به عنوان جلوه اي از قدرت لايزال الهي نخست ويژه ذات مقدس خداوند تبارك و تعالي است. در نخستين آيات قرآن كه بر قلب مبارك پيغمبر اكرم (ص) نازل شد، به اين هنر خداوند اشاره شده است:

 اقرا باسم ربك الذي خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربك الاكرم، الذي علم بالقلم، علم الانسان ما لم يعلم. (علق: 1ـ 5) بخوان به نام پروردگارت كه جهانيان را آفريد. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! و پروردگارت كريمترين است همان كه آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را كه نمي دانست.

 در اين آيات خداوند، خود را �معلم� مي خواند و جالب اين كه معلم بودن خود را بعد از آفرينش پيچيده ترين و بهترين شاهكار خلقت، يعني انسان آورده است.  مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرينش قرارداد. نوعي انساني را كه هيچ نمي دانست، به وسيله قلم آموزش

 داد كه اين از اوج خلاقيت و هنر شگفت خداوند در امر آفرينش حكايت دارد:

چو قاف قدرتش دَم بر قلم زد              هزاران نقش بر لوح عدم زد

 از اين رو، مي توان گفت كه هنر شگفت معلمي از آن خداوند عالم است.

 شهيد ثاني رحمت الله درباره هنر معلمي خداوند مي فرمايد:

 خداوند از آن جهت به وصف (اكرميت) و نامحدود بودن كرامتش، توصيف شد كه علم و دانش را به  بشر ارزاني داشته است. اگر هر مزيت ديگري، جز علم و دانش، معيار فضيلت به شمار مي رفت،  شايسته بود همان مزيت با وصف (اكرميت) در ضمن اين آيات همراه و هم پا گردد و آن مزيت به  عنوان معيار كرامت نامحدود خداوند به شمار آيد. كرامت الهي در اين آيات با تعبير �الاكرام� بيان شده است. چنين تعبيري مي فهماند كه عالي ترين نوع كرامت پروردگار نسبت به انسان با والاترين مقام و جايگاه  او، يعني علم و دانش هم طراز است.

  به همين جهت امام خميني (ره) مي فرمود:

 معلم اول خداي تبارك و تعالي است ..... به وسيله وحي؛ مردم را دعوت مي كند به نورانيت؛ دعوت مي كند به محبت؛ دعوت مي كند به مراتب كمالي كه از براي انسان است.