فرهنگ نيوز : آيت الله العظمي "مكارم شيرازي" در كتاب"وهابيت بر سر دوراهي" مي نويسند:
« فراموش نمي كنم در سال هاي نخستين كه به زيارت خانه خدا مشرف شده بودم، در مدينه منظره عجيبي ديدم كه مرا سخت در فكر فرو برد. گروهي به نام "آمرين به معروف" (از متعصبان وهابي) با ريش هاي بسيار بلند اطراف مرقد پيامبر اكرم(ص) را گرفته بودند و هر كدام شلاقي در دست داشتند و هر كس به قصد بوسيدن مرقد پيامبر(ص) نزديك مي شد، بر سرش مي كوفتند و مي گفتند: (( هذا حديد، هذا خشب و هذا شرك؛ اين ضريح يك قطعه آهن و چوب بيش نيست، اين كار شما شرك است)) !
آن ها از اين نكته غافل بودند كه هيچ عاقلي آهن و چوب را به خاطر آهن و چوب نمي بوسد،بلكه اين كار حركت نماديني است براي اظهار علاقه و عشق و محبت به صاحب آن قبر، همانگونه كه همه مسلمين حتي خود وهابي ها جلد قرآن را مي بوسند. آيا اظهار عشق و علاقه و محبت به قرآن و پيغمبر اكرم(ص) شرك است؟ هيچ عقل و منطقي با چنين عقيده اي موافق نيست.
مردم جهان پرچم كشور خود را مي بوسند و به آن احترام مي گذارند،آيا مقصودشان اظهار علاقه به يك قطعه پارچه بي ارزش است كه شايد جزء طاقه پارچه اي بوده كه بخشي از آن پرچم شده و بخش ديگري را پيراهن و شلوار كرده اند؟
به يقين هدف آنها احترام به استقلال كشورشان است و مصداق حب الوطن است.آيا هيچ كس احترام به وطن و آب و خاك را شرك مي شمرد؟!
جالب اينكه همه وهابي ها به «حجرالاسود» احترام مي گذارند و آن را مي بوسند، هنگامي كه مي گوييم: هذا حجر لايضر و لاينفع... اين نيز قطعه سنگي بيش نيست و سرنوشت ما در دست آن نمي باشد، مي گويند: پيغمبر(ص)آن را بوسيده ماهم پيروي مي كنيم و مي بوسيم!
مي گوييم:مقصودتان اين است كه پيغمبر(ص) به شما اجازه شرك داده و اين مورد مستثني است و نوعي شرك جايز است،يا بوسيدن دليل بر شرك نيست؟
اينجا سكوت مي كنند و پاسخي ندارند.
اضافه بر اين مي گوييم همه شما"جلد قرآن" را مي بوسيد و اين كار را جايز مي شمريد،يك قطعه چرم و مقوا چه ارزشي دارد كه مي بوسيد؟
مي گويند: هدف اظهار محبت و احترام به قرآن است!
مي گوييم: اين كار شرك نيست؟
مي گويند:صحابه رسول خدا(ص) قرآن را مي بوسيدند!
مي گوييم آيا حضرت اجازه داده شما مشرك شويد؟با اين كه دليل شرك غير قابل تخصيص است: « اِنَّ اللَّهَ لايَغْفِرُ اَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى اِثْماً عَظيماً.» (۱)
«خداوند(هرگز) شرك را نمي بخشد؛ و گناهان پايين تر از آن را براي هر كس بخواهد (و شايسته بداند) مي بخشد. و آن كس كه براي خدا، شريكي قرار دهد،گناه بزرگي مرتكب شده است.»
به يقين بطلان شرك به حكم عقل قطعي ثابت شده و حكم عقل قابل تخصيص نيست.
در اينجا پاسخي ندارند.
كوتاه سخن اينكه آن ها در گردابي از تضادها و تناقض ها غوطه ورند و خودشان هم كم و بيش مي دانند اما به رو نمي آورند.»
پي نوشت:
۱ـ نساء آيه
...
..
۴۸