كسي كه عرفا نظيرش را نديدند!
آن بزرگوار، فقيهي عارف و عالمي عامل بود كه بزرگان درباره مقامات علمي و معنوي اش، مطالب عجيبي نگاشته اند.
آخوند ملا حسينقلي همداني، فقيهي عارف و عالمي عامل بود كه بزرگان درباره مقامات علمي و معنوي اش، مطالب عجيبي نگاشته اند؛ مثلا شاگرد مبرزش ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي مي نويسد:
«در مراتب ياد شده [يعني، طول سجود و عبادت و ... ] كسي را نظير او نديدم.»
شيخ آقا بزرگ تهراني درباره اش گويد:
«او در علم اخلاق وزنه عظيمي است كه به وصف نيايد. مدت ها گذشت و زمانه به سان او در علم اخلاق و تهذيب نفوس نديد و اين فن بدو ختم شد و پس از وي نظيرش به وجود نيامد.»
علامه سيد حسن صدر (ره) در تكمله امل الآمل گويد:
«او دائم المراقبه بود؛ به طوري كه چه بسا در اثناي درس از ترس اين كه مبادا از خداوند سبحان غافل شود، ساكت مي شد. وي شيوه اي همانند ابن طاووس داشت و بر اثر مجاهدت ها و رياضت هايش، انوار ملكوت بر او تابيدن گرفت.
علامه طباطبايي گويد: گروهي، دسته جمعي توطئه كردند و روش الهي و توحيدي مرحوم آخوند را به باد انتقاد گرفتند و در عريضه اي به مرحوم شيباني – در هنگامي كه مرحوم شيباني رياست داشت و رئيس وقت شمرده مي شده- نوشتند كه ملا حسينقلي همداني، روش صوفيانه در پيش گرفته است.
مرحوم شيباني نامه را مطالعه كرد و زير آن نوشت: «كاش خداوند مرا مثل آخوند، صوفي قرار بدهد.» با اين جمله آن عالم بزرگ، كار تمام شد و دسيسه هاي آنان همه بر باد رفت.
پي نوشت:
عرفان و عبادت، ص ۱۰۲.
منبع: افكار نيوز/عقيق
.../
///.