به نام علي اعلي
در ميان اين ظلمت و تاريكي كه زندگي مي كنم هرگاه كه به نام مقدست مي رسم دريچه اي از نور و روشنايي را مي يابم.
مولاي من نامت زينت بخش اين دل خسته و شكسته من است.
تا نام زيبايت را مي شنوم گويي كه طنين موسيقيايي كلام بهشتيان را مي شنوم
گاه كه دل تنگ مي شوم، هجاي دل انگيز نامت مرا از اين زمين خاكي به آسمانها سير مي دهد
پرواز در آسمان آبي نامت، خاطره انگيز است.
نامي كه براي دوستانت، اميد و آرزوست و براي دشمنان، بيم و ترس.
نامي كه صفت برتري و علو را براي خداوند تداعي مي سازد، براي تو برتري بر جن و انس را به دنبال دارد.
مولاي من! نمي دانم چرا ميان نامت با تنهايي و مهرباني چه سازگاري است؟ چرا تا نام زيبايت را مي شنوم ناخود آگاه به ياد تنهايي و مهرباني ات مي افتم.چرا؟
اي دارنده بهترين نام دنيا! بر اين شيعيانت مددي كن تا نه تنها اسم زيبايت را كه رسم و سيره زيبايت را در زندگي خويش پياده سازند
يا اميرالمؤمنين، حيدر كرّار، يا علي بن ابيطالب ( عليه الصلوة و السلام )
به نامت قسم كه ي تو مي ميرم اقا
اگر زنده هستم فقط به عشق شماست مولا
اي كه نامت بهترين بهترين هاست