در يك حديث قدسي از قول خداوند،مي خوانيم:
«كذب من زعم انه يحبني فاذا جنه الليل نام عني،اليس كل محب يحب خلوة حبيبه؟» (1) دروغ مي گويد آنكه مدعي محبت من است،ولي وقتي شب او را فرا مي رسد،مي خوابد،آيا مگر نه اينكه هر عاشقي،خلوت با معشوقش را دوست دارد؟.. .
نماز شب،توفيقي مي خواهد كه آنرا هم بايد از خدا طلبيد.
گاهي گناهان و دروغ ها،سبب محروميت انسان از نماز شب مي گردد و شيريني عبادت و نيايش،از انسان گرفته مي شود.
در حديث است:
«ان الرجل ليكذب الكذبة فيحرم بها عن صلاة الليل » (2) گاهي كسي دروغ مي گويد،و به همين سبب از نماز شب محروم مي شود.
انسان،با تداوم نماز شب و تهجد و عبادت هاي شبانه،مي تواند به مقامي از كمال و صفاي نفس و قرب به خدا برسد كه چشم و گوش و دست خدايي پيدا كند(جز حق نبيند،جز حق نشنود و جز حق،عمل نكند)وبه آنجا برسد كه هر دعايي كند،مستجاب گردد. (3) 1-مصباح الشريعه. 2-نورالثقلين،ج 3 ص 204. 3-ثواب الاعمال،ص 88.