سبك بار و بي قرار
انسان ها از مرگ گريزانند و از گرفتاري در چنگال آن هراسي هميشگي دارند. اسلام، بزرگاني را به جوامع بشري معرفي كرد كه نه تنها از مرگ نمي ترسيدند، بلكه آن را به بازي مي گرفتند. برجسته ترين شخص در سبك باري و در عين حال بي قراري درباره مرگ در راه خدا، اميرمؤمنان علي عليه السلام بود. صحنه هاي فراواني در زندگي امام علي عليه السلام پديد آمد كه شاهدي بر اين معناست. براي نمونه، در جريان هجرت پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله ، در بستر ايشان خوابيد و در واقع، در آغوش خطر آرميد. در جنگ بدر، نه تنها دلاوران قريش را به خاك انداخت، بلكه پشت ترس را نيز به خاك كشاند. در جنگ احد، بيش از هفتاد زخم برداشت، ولي پايداري اش، به اسلام و مسلمانان قوّت بخشيد. از همه پرمعناتر اينكه، براي تأمين هزينه ازدواجش، زره خود را فروخت؛ زيرا به تعبير پيامبر اسلام، به آن نياز نداشت. آن انتظار و اين بي قراري، درسحرگاه نوزدهم رمضان به وصال انجاميد.