سيدمحمدباقر حجتي، يكي از شاگردان استاد شهيد مطهري در خاطره اي نقل مي كند:
«در يكي از سال هايي كه شمار داوطلبان ورود به دانشكده الهيات ـ در زمان قبل از انقلاب ـ رو به افزايش نهاده بود، تعداد بسياري از آنان را دختران و زنان بي حجاب تشكيل مي داد. استاد شهيد مطهري كه اين مطلب را قبلاً پيش بيني كرده بودند و از آن جا كه سخت تلاش مي كردند كه فضاي دانشكده با ورود زنان بي حجاب آسيب نبيند، در يكي از جلسه هاي شورا پيشنهاد كردند كه دختران و زناني كه مي خواهند در اين دانشكده به تحصيلات خود ادامه دهند، بايد با پوششي شرعي باشند، وگرنه دانشكده از پذيرش آنان براي ادامه تحصيل، معذور است. اين پيشنهاد، مورد تصويب اعضاي شورا و رئيس وقت دانشكده ـ كه شخصيتي آرام و متين بود و به استاد، بسيار احترام مي گذاشت ـ قرار گرفت.
قبل از شروع كنكور اختصاصي دانشكده، استاد گران مايه، تعداد زيادي روسري تهيه كردند و در روزهايي كه در رسانه هاي گروهي از كشف حجاب تعريف و تمجيد مي كردند، تعدادي از اين روسري ها را به نگهبان درب جنوبي و تعدادي ديگر را به نگهبان درب شمالي دانشكده سپردند و به آنها فرمودند: به هر داوطلب زن كه بدون حجاب وارد دانشكده مي شود، يكي از اين روسري ها را هديه كنيد تا بدون حجاب، به دانشكده اي كه بسان يك مكان مقدس اسلامي است، وارد نشود.
از اين روسري ها استقبال خوبي به عمل آمد، تا آن جا كه بيشتر خانم هايي كه براي شركت در امتحان ورودي به دانشكده آمده بودند، با حجابي كامل يا نسبي ديده شدند. گرچه اين عمل در زمان حاضر ساده به نظر مي رسد، در آن روزگاران قبل از انقلاب، كاري دشوار و خطرناك و بسان وارد كردن دست برهنه در لانه زنبور بود كه كسي در خود، جرئت چنين كاري را نمي ديد».
توجه شهيد مطهري به حجاب بانوان، حتي در شرايطي كه حكومت وقت، طرفدار بي حجابي بود و از حجاب خانم ها جلوگيري مي شد.