اين روزها مجموعه تلويزيوني «دونگ يي» از شبكه سوم سيما در حال پخش است . اين سريال محصول جديد كمپاني هاي فيلمسازي كره جنوبي است كه در ادامه آثار قبلي اين كشور روي آنتن تلويزيون كشورمان رفته است . اين سريال در 60 قسمت 60 دقيقه اي و محصول سال 2010 به كارگرداني «سنگ هاب كيم» و«بيانگ هول لي» ساخته شده است و درآن بازيگراني چون «كول هو چوي» ،«هو ژوهان» ،«جين هي جي» و... بازي دارند.
اين سريال درامي تاريخي است از سلسله چوزان كره، درباره دونگ يي، دختري كه پدر و برادر خود را در كودكي از دست مي دهد و به عنوان خدمتكار، ناخواسته وارد دربار سلطنتي كره مي شود . او رفته رفته مدارج ترقي را طي مي كند و در نهايت همت و تلاش او همسري و مادري بيستمين امپراطور چوزان كره رابرايش به ارمغان مي آورد. در چند سال اخير صدا و سيما كشورمان علاقه شديدي به پخش سريال هاي كره اي پيدا كرده است و به نوعي تب سريالهاي كره‌اي در چند سال اخير و با پخش سريال هايي چون : «جواهري در قصر»،«امپراطور دريا»، «افسانه جومونگ»، «تاجر پوسان»، «امپراطور بادها» و «ايسان» به شدت بالا رفته و اين سريال ها توانسته مخاطبين عام تلويزيون را جذب خود كنند واين آثار امروز جاي ثابتي در تلويزيون ايران پيدا كرده اند و مردم كشورمان هم به يمن يك دهه پخش آثار كره اي توانسته اند با فرهنگ ،آداب، تاريخ ، رسوم و تمدن سلسله هاي خيالي كره آشنا شوند. اين شدت علاقه تاجايي پيش رفته كه اين روزها و با بازگشايي مدارس شاهد تصاوير بازيگران سريال هاي كره بر روي انوع كيف، كفش، دفتر، خودكار ، جامدادي، مدادتراش و... هستيم اين نشان دهنده اين نكته است كه توليد كنندگان لوازم تحرير به شدت روي علاقه كودكان و نوجوانان به شخصيت هاي پوشالي سريال هاي كره اي اميد بسته اند وانتطار دارند با توجه به علاقه مردم اجناس خود را به فروش برسانند.
چرا مخاطب ايراني با وجوداين همه ضعف در سريال هاي كره اي باز هم با اشتياق حاضر مي شود 60 قسمت يك سريال كره اي را هفته به هفته دنبال كند ؟ جواب اين پرسش بسيار ساده است. دلزدگي مخاطب از آثار وطني و پناه بردن به آثار خارجي!
اما نكته مهمي كه بايد در خصوص سريال هاي كره اي به آن اشاره كرد اين است كه عمده سريال هايي كه در خصوص تاريخ امپراطوران كره جنوبي روي آنتن تلويزيون ايران رفته به لحاظ ساختار ، قصه ، طراحي دكور و لباس، صحنه هاي جنگي ولشكر كشي ها ، بازيگران ، گريم و ... شبيه به همديگر بودند و جالب آنكه برخلاف تصميمات صدا وسيما كه در سريال وطني صحنه هاي خشونت، شكنجه، ضرب و شتم را حذف مي كند ، در سريال كره اي اين صحنه ها به بدون هيچ مشكلي پخش مي شوند.
در واقع سريال هاي كره اي كه در چند سال اخير پخش آن از شبكه هاي مختلف تلويزيون ما باب شده در ساختار ، قصه ، بازيها ريا، طراحي صحنه و لباس به شدت تصنعي وسطحي هستند ومخاطب نيز به دليل اينكه در آثار وطني خلاقيت و نوآوري نمي بيند مجبور است كه به ديدن اين گونه آثار كره اي دل ببندد و به جاي تاريخ و تمدن ملي كشورمان به تاريخ دزديده شده خيالي كره دل خوش باشد وبا چشم هاي خود ببيند كه چگونه كره اي ها تاريخ ايران را به نام خود نموده وبا آن مجموعه هاي تلويزيوني خود را ساخته وبه اقصا نقاط جهان صادر مي كنند وبرخود مي بالند كه اين گونه تاريخ خيالي دارند.شايد براي خيلي ها اين پرسش به وجود آيد كه چرا مخاطب ايراني با وجوداين همه ضعف در سريال هاي كره اي باز هم با اشتياق حاضر مي شود 60 قسمت يك سريال كره اي را هفته به هفته دنبال كند ؟
جواب اين پرسش بسيار ساده است. دلزدگي مخاطب از آثار وطني و پناه بردن به آثار خارجي،! صدا و سيما به عنوان متولي و تهيه كننده و خريدار فيلم هاي سينمايي، ويدئويي و مجموعه هاي تلويزيوني در چند سال اخير راه درستي را در پيش نگرفته است . در بخش فيلم هايي سينمايي عمدتا يا فيلم هاي جديد سينمايي كشورمان به دليل برخي ملاحضات مانند مثلا مشكل داستان ، لباس و حجاب بازيگران زن خريداري و پخش نشدند و در مقابل برخي از فيلم هاي سينمايي چندين بار به شكل تكراري روي آنتن رفتند . در بخش فيلم هاي ويدئويي و تله هم كه تكليف مشخص است با وجود اينكه در سال بالاي 100 تله فيلم ساخته مي شود مخاطب به دليل شتاب زدگي در ساختار، قصه و انتخاب عوامل آن و در نتيجه سطح كيفي پايين اكثر اين گونه فيلم ها حاضر به تماشاي آنها نيست و درساخت اين تله فيلم ها نظارت و دقت آنچناني نيز نمي شود. نتيجه آن كه روز به روز شاهد سير نزولي اين گونه فيلمها هستيم و اكثر فيلم نامه هاي تله فيلمها ضعيف و فاقد جذابيتهاي داستاني هستند وچنگي به دل نمي زنند . در مورد مجموعه هاي تلويزيوني هم به جز تعداد اندكي آثار فاخر مانند : «مختار نامه»، «شوق پرواز» و اين اواخر «كلاه پهلوي» كه پخش آن به تازگي آغاز شده است ، علاقه اي به ديدن ديگر مجموعه هاي تلويزيوني در ژانر هاي مختلف اعم از كمدي ، جدي و درام نيست . چون عمده اين سريال ها با داستان و قصه تكراري ساخته مي شوند و به نوعي به شعور مخاطب احترامي گذاشته نمي شود.
به هرحال مدتهاست كه كشورهاي صاحب صنعت فيلم سازي ساخت سريالهاي تاريخي را در دستور كار خود قرار داده اند تا از اين طريق بتوانند براي مخاطبين ساير كشورها فرهنگ سازي كنند. كاري كه امروز كشوري مانند كره جنوبي آغاز كرده و با استفاده از استوديوهاي فيلمسازي مجهز شامل لوكيشن ، دكورها و لباس هاي آماده و حضور بازيگران نسل جديد و قديم در كنار يكديگر و روايت زندگاني بزرگان تاريخ اش بتواند در عرصه ساخت سريال هاي تاريخي يكه تازي كند و بتواند مجموع هاي تلويزيوني خود را به ساير كشورهاي جهان عرضه كند و در مقابل ما همچنان در اين زمينه غفلت كرده ايم و ميدان را براي كشوري مثل كره بازگذاشته ايم .
در واقع امروز محبوبيت سريال هاي كره اي در در سراسر جهان رو به افزايش است به نحوي كه اين روزها نقاط مختلف جهان اعم از در قاره آسيا چين ، ژاپن و هند، منطقه خاورميانه، ايران، تركيه و روسيه ، آمريكاي شمالي، مركزي و جنوبي و به ويژه مكزيك و آرژانتين ، اروپاي شرقي و كشورهاي اسكانديناوي و به خصوص مجارستان و نروژ ، شمال آفريقا و مصر نيز استقبال خوبي از اين سريال ها شده ، به نحوي كه امروز كره جنوبي يكي از صادر كنندگان مطرح و اول محصولات فرهنگي به خصوص مجموعه هاي تلويزيوني در سطح جهان است با اين تفاصيل بايد پرسيد سينما و تلويزيون ما چه جايگاهي در صادرات محصولات فرهنگي دارد؟